သန်စွမ်းတဲ့လက်မောင်းကြီးတွေက မေသင်းပါးပြင်နားမှာ ဝေ့ကာ ဝေ့ကာနဲ့။ မေသင်းမျက်နှာက အထွေးအဖေရဲ့ မို့မောက်မောက် ရင်ဘတ်နဲ့ ထိလုထိခင် ဖြစ်နေပြီ။ မေသင်းရဲ့ အသက်ရှူသံ ငွေ့ငွေ့လေးက အထွေးအဖေရဲ့ ရင်ဘတ်အမွှေးတွေကြားမှာ ဖြတ်ပြေးလို့။ မေသင်းရဲ့နို့တွေကလည်း အထွေးအဖေ ဗိုက်အပေါ်နားမှာ ထိလိုက် ပြန်ကွာသွားလိုက်နဲ့။ မေသင်း ရှက်ဖို့ မေ့လျော့သွားသည်။ အထွေးအဖေရဲ့ အထိအတွေ့မှာ သာယာလာသည်။ ရင်ခုန်တိမ်းမူးလာသည်။ အထွေးအဖေဗိုက်နဲ့ ပွတ်တိုက် ထိတွေ့နေတဲ့ နိုးသီးခေါင်းလေးတွေ မာတင်းလာသည်။
မေသင်း ခေါင်းငုံ့ထားတာကြောင့် အထွေးအဖေရဲ့ လီးကြီးကိုလည်း အတိုင်းသား မြင်နေရသည်။ အဲ့ဒီလီးကြီး ဘောင်းဘီအပြင် ထွက်လာပါစေလို့တောင် မေသင်း ဆုတောင်းမိသည်။ ရင်ထဲမှာလည်း လှိုက်ဖိုနေတော့သည်။ မေသင်းရဲ့ဆံပင်တွေကို သုတ်ပေးပြီးတော့ အထွေးအဖေက မေသင်းနဖူးလေးကို ဖွဖွကလေး ငုံ့နမ်းသည်။ ပြီးတော့
“အဝတ်မြန်မြန်လဲလိုက် သမီး၊ ဖျားနေဦးမယ်”
ဟုပြောသည်။ မေသင်းလည်း
“ဟုတ် ဦး “
လို့ပြောပြီး အထွေးရှိရာအခန်းထဲ ပြေးဝင်ခဲ့လိုက်သည်။ မေသင်း မျက်လုံးကြောင်နေသည်။ ဘယ်လိုမှအိပ်မရ။ အထွေးကတော့ ဟောက်တောင်ဟောက်နေပြီ။ ဒီမိန်းမ ခေါင်းချတာနဲ့ အိပ်ပျော်တော့တာပဲလို့ မေသင်း စိတ်ထဲက ပြောမိသည်။ မေသင်း ဘယ်အိပ်ပျော်နိုင်ပါ့မလဲ။ စောနက အဖြစ်အပျက်တွေက မေသင်းစိတ်ထဲမှာ အခုထိရှိနေတုန်း၊ အခုထိ မြင်ယောင်နေမိသည်။ အပျိုဖော်ဝင်စ ဘယ်လိုမိန်းကလေးကများ အိပ်ပျော်နိုင်ပါ့မလဲ ရှင်ရယ်။
အထွေးအဖေကို မျက်လုံးထဲမြင်ယောင်ရင်း မေသင်းစောက်ဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေ စိုရွှဲနေတာကို သတိထားမိသည်။ စမ်းကြည့်လိုက်တော့ အရည်တွေက ဖင်ကြားတွေအထိ စီးကျနေသည်။ မေသင်း စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုကြီးဖြစ်နေတယ်မသိ။ ဖြူဖြူ ပြောသလို မေသင်း အလိုးခံချင်နေတာများလား။ အိုးးး မေသင်း ဘာမှ မလုပ်တတ်တော့ဘူး။ စိတ်ပြေလိုပြေငြား စောက်ဖုတ်ကိုရေဆေးရင်း သေးပေါက်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ မေသင်း အိပ်ယာက ထသည်။
အခန်းအပြင်ထွက်လာတော့ အထွေးအဖေ မအိပ်သေး။ ဆိုဖာဆတ်တီပေါ်ထိုင်ပြီး သတင်းစာဖတ်နေသည်။ မေသင်းကိုမြင်တော့
“သမီး မအိပ်သေးဘူးလားကွ”
ဟုပြောပြီး မေသင်းကို ကြည့်နေပြန်သည်။ ဒီတစ်ကြိမ်လည်း မေသင်း စောနကလို ညဝတ်ဂါဝန်လေးပဲ ဝတ်ထားတာလေ။ အထွေးအဖေက မေသင်းတစ်ကိုယ်လုံးကို သိမ်းကျုံးကြည့်နေပြန်သည်။
“ဟုတ် ဦး… သမီးသေးပေါက်ချင်တာနဲ့ အိပ်မပျော်ဘူးဖြစ်နေလို့”
ဟုပြောပြီး အိမ်သာဆီ လှည့်ထွက်သွားလိုက်သည်။ အထွေးအဖေသည် မေသင်းရဲ့ မလုံ့တလုံ တင်ပါးမပေါ်ရုံတမယ် ဂါဝန်အောက်မှာ စွန့်ကားထွက်နေတဲ့ မေသင်းဖင်လုံးကြီးတွေကို ကြည့်နေမှာ သေချာသည်။ အဲ့လိုတွေးမိပြန်တော့ မေသင်းစောက်ဖုတ်ထဲက အရည်ကြည်တွေ စိမ့်ထွက်လာပြန်သည်။ “အော် ဒုက္ခပါပဲ နင်အဲ့လို အရည်တွေထွက်နေတော့ ငါနေရခက်တယ်ဟဲ့” လို့ကိုယ့်ဘာသာ စိတ်ထဲကပြောမိသည်။
အိမ်သာထဲ ထိုင်ရုံရှိသေးသည်၊ သေးရော အရည်အချွဲတွေရော ဒလဟော ထွက်ကျလာသည်။ စောက်ဖုတ်ကို အသေအချာ ရေနဲ့ဆေးပြီး မေသင်း အိမ်သာထဲက ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ ဧည့်ခန်းထဲရောက်တော့ အထွေးအဖေက
“သမီး အိပ်မပျော်ရင် TV လာကြည့်လေ”
ဟု ပြောသည်။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ မေသင်း မငြင်းမိ။ အထွေးအဖေဘေးနား ဆိုဖာပေါ်မှာပင် ထိုင်ပြီး TV ထိုင်ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုင်ချလိုက်တော့ စောက်ဖုတ်လေးပေါ်သွားတာကြောင့် ဂါဝန်ကို လက်နဲ့ပြန်ဆွဲချရသေးသည်။ မေသင်းထိုင်ပြီး ဘယ်လောက်မှ မကြာလိုက်ဘူး။ ရုတ်တရက်ဆိုသလို အထွေးအဖေက မေသင်းကို ထိုင်လျက်ပဲ ဂျိုင်းက ချီမပြီး သူ့ပေါင်ပေါ် တင်လိုက်သည်။ မေသင်းလည်း ကြောင်လျက်သား၊ ပြီးတော့ အထွေးအဖေ ပေါင်ပေါ်မှာ ခွထိုင်မိလျက်သား။
ပေါင်ကားပြီး ထိုင်ချလိုက်တာကြောင့် ဂါဝန်က အပေါ်လိပ်တတ်သွားပြီး ဖင်ကြီးရော စောက်ဖုတ်ကြီးရော ဘာအဖုံးအအုပ်မှ မရှိတော့။ နောက်မှာ ဖင်ကြီးက ကားစွင့်နေသလို ရှေ့မှာလည်း မေသင်းစောက်ဖုတ်ကြီးက အထွေးအဖေအပေါ်မှာ ဖြဲကားထားသလို ဖြစ်နေသည်။ အထွေးအဖေလည်း ဘယ်အချိန်တည်းက ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ထားမှန်း မသိ။ မေသင်းစောက်ဖုတ်ကြီးနားမှာ ထောက်ပြီး တေ့ထားသလို ဖြစ်နေသည်။
မေသင်း ဘာမှပြင်ဆင်ချိန် မရလိုက်။ အထွေးအဖေက မေသင်းကို ပေါင်ပေါ်တင်ပြီးတာနဲ့ မေသင်းနှုတ်ခမ်းတွေကို အားရပါးရ စုပ်နမ်းသည်။ မေသင်းရဲ့ဂါဝန်အောက်ကနေ လက်လျှိုပြီး မေသင်းဖင်ကြီးကို သူ့လက်ချောင်းကြီးတွေနဲ့ ဆုပ်ကိုင်သည်။ ပြီးတော့ ဂါဝန်ကိုလှန်တင်ပြီး မေသင်းရဲ့နို့ကြီးတွေကို စို့နေပြန်သည်။ အိုးးး မေသင်း မျက်စိကိုမှတ်ပြီး တအင်းအင်းနဲ့ ငြီးနေမိသည်။ မေသင်း ဘာမှမတတ်နိုင်တော့၊ အထွေးအဖေရဲ့ အကိုင်အတွယ်အောက်မှာ ရစ်မူးသွားပြီ။ အထွေးအဖေ မေသင်းကို ဆက်မလုပ်တော့မှာကိုတောင် စိုးရိမ်စိတ်ကလေး ဝင်မိသေးသည်။
အထွေးအဖေက သူမဂါဝန်ကို ခေါင်းကနေ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ မေသင်း ကိုယ်လုံးတီးလေး ဖြစ်သွားသည်။ မေသင်း မရှက်အားတော့ပါ ရင်ဖိုပြီး အထွေးအဖေ စိတ်တိုင်းကျ လုပ်တာကိုပဲ မက်မောတောင့်တနေမိတော့သည်။
မေသင်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေဆိုတာလည်း ဘယ်ကနေဘယ်လိုတွေ ထွက်လာတယ်မသိ။ များလိုက်တာဆိုတာ ကိုယ့်ဟာကိုယ်တောင် အံ့သြမိတယ်။ မေသင်းစောက်ဖုတ်က ကျလာတဲ့ အရည်တွေက မေသင်းစောက်ဖုတ်နားမှာ ထောင်မတ်နေတဲ့ အထွေးအဖေရဲ့ လီးကြီးပေါ်ကိုတောင် စီးကျနေလျက်သား။ အထွေးအဖေက မေသင်းစောက်ဖုတ်လေးကို လက်နဲ့စမ်းပြီး စောက်ဖုတ်တစ်လျှောက် ပွတ်သတ်နေသည်။ အထွေးအဖေ လက်ကြီးတွေက ဖောင်ကားနေတဲ့ မေသင်းစောက်ဖုတ် တစ်ခုလုံးကို ပွတ်ဖြဲနေသလို ဖြစ်နေသည်။ အဲ့ဒီအရှိန်ကြောင့် မေသင်းစောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး အရည်တွေနဲ့ စိုရွှဲနေတဲ့အပြင် အရင်ကထက် စောက်ဖုတ်ကြီး ပိုပြဲ ပိုကြီးလာသလားတောင် ထင်ရသည်။ မေသင်းလည်း အစွမ်းကုန် ဖြဲထားပေးတာ ပါမှာပေါ့လေ။
အထွေးအဖေက သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး မေသင်းစောက်ဖုတ် အဝမှာ တေ့လိုက်သည်။
“ထိုင်ချလိုက် သမီး ဖြည်းဖြည်းလေး မဟုတ်ရင် သမီးနာလိမ့်မယ်”
ဟုပြောသည်။ မေသင်းလည်း သူမစောက်ဖုတ်အဝမှာ တေ့ထားတဲ့ အထွေးအဖေလီးကြီးကို တစ်ချက်ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ ဟင် နည်းတဲ့လီးကြီး မဟုတ်ပါလား။ မေသင်း လက်ကောက်ဝတ်ထက်ပင် ကြီးဦးမည်။ မေသင်း နာမှာကိုလည်း မကြောက်တော့။ အထွေးအဖေလီးကြီးကို မေသင်းစောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ လိုးဖိချလိုက်ချင်တာပဲ သိတော့သည်။
အထွေးအဖေက မေသင်းခါးလေးကို ကိုင်ထားသည်။ မေသင်း ခါးကော့ထားတာကြောင့် ဖင်လုံးကြီးတွေက စွင့်ကားပြီး အနောက်မှာ ကော့နေသည်။ ပြီးတော့ အထွေးအဖေ လီးကြီးအပေါ် တဖြည်းဖြည်း ထိုင်ချလိုက်သည်။ လီးကြီးက မေသင်းစောက်ဖုတ်ထဲ တဖြည်းဖြည်း ဝင်လာသည်။ မေသင်းလည်း တိုး၍တိုး၍ ထိုင်ပြီး ဖိသွင်းသည်။ အထွေးအဖေက မေသင်းခါးကို ဖက်ရင်း ခေါင်းမော့ကာ မေသင်းရဲ့နို့တွေကို စို့နေသည်။ မေသင်း မနေနိုင်တော့ လီးတစ်ချောင်းလုံး ဆုံးအောင် ထိုင်ချ လိုက်မိသည်။ အထွေးအဖေလီးက မေသင်းစောက်ဖုတ်အခေါင်းထဲ ပြည့်တင်းနေသည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေနဲ့ လီးတစ်ချောင်းလုံး ပွတ်တိုက်ဆွဲနေတဲ့အသံကို မေသင်း ကြားမိသလိုတောင် ထင်မိသည်။
အပျိုစင်လေးဆိုပေမယ့် မေသင်းစောက်ဖုတ်က ကြီးသည်။ ပြီးတော့ အလိုခံချင်လွန်းလို့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ ပြဲလန်နေတာရော၊ စောက်ရည်တွေ ဒလဟော ထွက်နေတာရောကြောင့် အထွေးအဖေလီးကြီးက မေသင်းအတွက် အနေတော်ပင် ဖြစ်နေသည်။ မေသင်း အသက်ရှူသံတွေ မြန်လာသည်။ အထွေးအဖေရဲ့ အပေါ်ကနေ လိုးဆောင့်ချက်တွေ ပိုပြင်းလာသည်။ အထွေးအဖေကလည်း မေသင်းခါးလေးကိုကိုင်ပြီး အောက်ကနေ ကော့ပင့်ပြီး လိုးပေးနေသည်။ အိုးးး မေသင်း စောက်ခေါင်းထဲက မနေနိုင်တော့ အားရပါးရကို လိုးချင်လာသည်။ လီးတွေ တစ်ချောင်းပြီး တစ်ချောင်း ထည့်အလိုးခံချင်လာသည်။ မေသင်း မနေနိုင်တော့
“ဦးရေ သမီးကို လိုးပေးပါ လိုးပေးပါ လီးအကြီးကြီးနဲ့ လိုးပေးပါ”
ဟု ပြောရင်း မေသင်းဖင်ကြီးတွေနဲ့ အားကုန်လိုးဆောင့်နေသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်သံ တဖျစ်ဖျစ်၊ မေသင်းဖင်ကြီးနဲ့ အထွေးအဖေ ပေါင်ကြွက်သားတွေ ရိုက်သံ တဘုန်ဘုန်းက မေသင်းကို ပိုပြီး ထန်လာစေသည်။ အိုးးး မေသင်းစောက်ဖုတ် ဟိုးအတွင်းပိုင်းထဲက အရည်တွေ ဒလဟောစီးကျလာပြီး အထွေးအဖေလီးကြီးနဲ့ ပြည့်ကြပ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အားရးပါးရ ညှစ်ကာညှစ်ကာနဲ့ မေသင်း နုံးချည့်ပျော့ကျသွားတော့သည်။ အထွေးအဖေလည်း မေသင်းစောက်ဖုတ်က ညှစ်တဲ့အားကြောင့် လီးရည်တွေ မေသင်းစောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထုတ်ပြီး
“ချစ်တယ် သမီးလေးရယ်”
ဟုပြောပြီး မေသင်းနဖူးလေးကို တဖွဖွ နမ်းနေသည်။ မေသင်း အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ မနက် မိုးစင်စင်လင်းမှပဲ နိုးတော့သည်။ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ အထွေးအဖေ လက်မောင်းပေါ်မှာ အိပ်လျက်သား၊ နှစ်ယောက်လုံး အဝတ်အစားမရှိ။ အထွေးအဖေလီးကြီးကို မေသင်း ကိုင်ကြည့်သည်။ ပြီးတော့ ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ အထွေးအဖေ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ပြီး မေသင်းခေါင်းကို ငုံ့နမ်းသည်။
“ထပ်လုပ်ဦးမလို့လား”
ဟုမေးသည်။
“မိုးတောင်လင်းနေပြီ၊ တော်ကြာ အထွေးနိုးလာမှ တွေ့သွားဦးမယ်။ နောက်တစ်ပတ်ကြ သမီး ထပ်လာခဲ့မယ်လေ”
ဟုပြောပြီး အထွေးအဖေရဲ့ လီးကြီးကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။
“အားးး ကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ်”
ဟု ငြီးသည်။ မေသင်းလည်း လီးကြီးကိုပါးစပ်နဲ့ အားရပါးရစုပ်ပြီး လက်ကလည်း မေသင်းစောက်စိလေးကို ပွတ်နေမိသည်။ ခဏနေတော့ အထွေးအဖေရဲ့ လရည်တွေ မေသင်းပါးစပ်ထဲ ထွက်ကျလာပြီး ပါးစပ်တစ်ခုလုံး လရည်တွေနဲ့ ပြည့်လျှံသွားတော့သည်။ လရည်တွေကို ပါးစပ်ထဲမြိုချပြီး မေသင်းစောက်စိလေးကို အရှိန်နဲ့ပွတ်ရင်း ဦးကလည်း နို့လေးကို စို့ရင်းပေါ့။
“ဦးရယ် သမီးကို အမြဲတမ်းလိုးပေးနော်၊ ဦးရဲ့ လီးအကြီးကြီးနဲ့ လိုးပေးနော်၊ သမီး လီးကြီးကြီးနဲ့ပဲ လိုးတာခံချင်တယ်၊ လီးကြီးတွေ အများကြီးနဲ့ သမီးကို ဝိုင်းလိုးကြပါ”
ဟုပြောပြီး စောက်စိလေးကို ပွတ်နေရာကနေ စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေ ဒလဟော စီးကျလာပြီး ပြီးဆုံးချင်းဆီ ရောက်သွားလေသည်။ ပြီးတော့မောမောနဲ့ ဦးရဲ့ပါးကို မော့နမ်းပြီး အထွေးရှိရာ အခန်းထဲကို ပြေးဝင်သွားမိသည်။
မေသင်း အိမ်ပြန်ဖို့ အဝတ်အစားလဲနေရင်း ဦးနဲ့လိုးတာတွေ ပြန်တွေးမိတော့ ရှက်ပြုံးကလေးပြုံးမိကာ အထွေး အိပ်ယာနိုးတာကိုပင် မစောင်တော့ပဲ အိမ်ကိုအပြေးကလေး ပြန်နေမိပါတော့သည်။
ပြီးပါပြီ။
မှတ်ချက် >>> အောစာပေများသည် ဂွင်းထုဖို့သက်သက်သာဖြစ်ပြီး အပြင်မှာလိုက်လုပ်လို့မရ ကြောင်းအသိပေးအပ်ပါသည်။