ယောက်ျားဖြစ်ပြီး ဒီလောက် မပြောရဲ မဆိုရဲ ဖြစ်နေမှတော့ ဘယ်နေရာ သွားသုံးမလဲ၊ ငါက ယောကျ်ားဆို ကိုလတ်လို ရဲရဲတင်းတင်း ကိုယ်လုပ်ချင်တာ လုပ်တတ်တဲ့ လူမျိုးမှ ကြိုက်တာ။ တခါတလေ ငါ့မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ပြီး နင်က တော်တော်လှတာဘဲ၊ တောက် . . ငါ ဖက်နမ်းချင်စိတ်ကို မနည်းထိမ်းထားရတယ် ဆိုပြီး အားမလို အားမရ ပြောရင် ငါ့ရင်ထဲ ကြည်နူးပြီး အရမ်းကျေနပ်တာ၊
ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် သူ့ကို တဘုန်းဘုန်း ထုရိုက်ပြီး စောက်ကောင် အချင်းချင်း ပြောစရာလား ဘာလား ဆဲပေမဲ့ ငါ့ဖာသာငါ ကျေနပ်နေတာ ငါအသိဆုံး၊ ငါ ဘယ်လောက် ဆဲဆဲ ထုထု သူကလည်း မလျှော့ဘူးဟ၊ တကယ်ဟ ဘာညာ ဆက်ပြောသေးတာ။ အဲဒါတွေက သူနဲ့ ငါနဲ့ကြား မပြောဘဲ ညိနေတဲ့ သံယောဇဉ် ပေါ့ဟာ။
အဲဒီမှာ တစ်နေ့ သူ ငါ့ကို ချိန်းတာ၊ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ သူ့ကောင်မလေးအတွက် မွေးနေ့ လက်ဆောင် သွား၀ယ်မလို့၊ အဲဒါ ဘယ်သူမှ မသိအောင် သွား၀ယ်ချင်တယ်ပေါ့၊ သူ၀ယ်ချင်တာကလည်း မိန်းမ အသုံးအဆောင်ပစ္စည်း၊ အဲဒါ ငါ့ကို လိုက်ရွေးပေးပေါ့၊ ဘယ်သူမှ မသိအောင် သွားမယ် ဆိုပြီး ငါ့ကို တိတ်တိတ်လေးချိန်းတာ။
ငါကလည်း အင်း ပေါ့၊ အဲဒါ ကျောင်းပိတ်တဲ့ စနေ နေ့ ငါလည်း အဆောင်က အစောကြီး ထွက်ပြီး သူ့ နဲ့ သွားတွေ့ရော။
…………………………………………………………
🏵️အခန်း ( ၇ )🏵️
ငါလည်း ဘာစိတ်ကူးပေါက်လဲ မသိဘူး၊ အဲ့နေ့က သေချာ အလှပြင်ဖြစ်တယ်၊ ၀တ်ထားတာကလည်း အကြပ်လေး၊ ငါ့ ပစ္စည်းကိုအရှိအတိုင်း ပြသလို ဖြစ်နေတာ၊ ခိ ခိ၊ အံမယ် နင်တို့ ဘာသိလဲ၊ အဲ့တုန်းက အခုလောက်မထွားပေမဲ့ ပစ္စည်းရှိ လူတန်းစားထဲ ငါပါ ပါတယ်၊ ငါလည်း အလှပြင်ရင်း ရင်တွေ ဘာတွေတောင် ခုန်လို့၊ ရည်းစားနဲ့ ချိန်းတွေ့သလိုမျိုး င့ါစိတ်ထဲ ဖြစ်နေတာ၊ ငါကောင်းကောင်းမှတ်မိတယ်။
အဲ့နေ့ တစ်ရက်ထဲ အဲလိုဖြစ်တာ၊ နောက်ပိုင်း သူနဲ့ တွေ့တိုင်း ဒီလောက် မပြင်ဖြစ်တော့ဘူးဟ၊ အဲ့ဒီနေ့က တွေ့တော့ သူလည်း ရှိုးနဲ့ မိုးနဲ့ ဟ၊ သူ့ပုံကို ငါ အခုထိ မှတ်မိနေတာ၊ ဂျင်းဘောင်းဘီ အပြာ၊ စုတ်စုတ်ပြတ်ပြတ် ဂျင်းပန် မဟုတ်ဘူးနော်၊ စတိုင်ကျကျ၊ သူ့ကိုယ်နဲ့ တိုင်းချုပ်ထားသလိုဘဲ။ ခါတိုင်း ၀တ်နေကျပုံစံ မဟုတ်ဘူး၊ အင်္ကျီအဖြူ နဲ့ အပြာ မတ်တတ်စင်းလေး၊ ဆံပင်ကလည်း ရေစိုပုံစံ ကပိုကရိုလေး၊ ရှူးဖိနပ်နဲ့ သေချာ ကျကျနန။
တွေ့တော့ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ကြည့်ပြီး ရယ်မိတယ်၊ သိတယ်လေဟာ နှစ်ယောက်လုံး ရှိုးထုတ်လာတယ် ဆိုတာ၊ ဒါပေမဲ့ မပြောဖြစ်ကြဘူး၊ အရှက်ပြေဘဲ ရယ်ဖြစ်ကြတာ။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား စတိုးဆိုင်ထဲ ရောက်သွားတယ်။
သူက ရေမွှေး အကောင်းစား ၀ယ်ပေးမယ်ဆိုတော့ ဆိုင်ထဲ ဟိုဟိုဒီဒီ ရွေးရင်း ဆိုင်ထဲက အရောင်းစာရေးမလေးက ငါတို့ကို အတွဲထင်နေတာ၊ အဲဒါကို ငါက အတွဲမဟုတ်ဘူး ပြောမလို့ သူက လက်ကုတ်ပြီး မပြောဖို့ မျက်ရိပ်ပြတာနဲ့ ငါလည်း အသာနေလိုက်တယ်။
အဲဒီတော့မှ သူက ငါ့ကို စာရေးမ ရှေ့မှာ သူ့ ချစ်သူလို ဂရုစိုက်ပြတာ၊ ငါ့စိတ်ထဲ ကျေနပ်သလိုလို၊ ဘာလိုလို တမျိုးဘဲ၊ နေရင်းထိုင်ရင်း ပျော်နေတာ၊ အဲဒီကနေ အရှိန်ရသွားတယ်နဲ့ တူတယ်၊ စတိုးဆိုင်က အထွက် မနက်စာ သွားစားတော့လဲ ငါ့ကို သူ့ ရည်းစားလို ဂရုစိုက်ပြနေသေးတယ်၊ ငါတို့ နှစ်ယောက် အဲ့တုန်းက ရည်းစားဖြစ်နေတဲ့ အတိုင်း၊ အဲဒီကနေ ပြန်မယ် ဆိုပြီး သူ့ ကားနဲ့ ပြန်လာတာ၊ အဲဒါ လမ်းမှာ ဘာစိတ်ကူးပေါက်လဲ မသိဘူး။
“ငါ့အိမ်သွားမယ်ဟာ နင်လိုက်ခဲ့။ နင်လည်း ရောက်ဖူးတာပေါ့”
“ဘာလုပ်မလို့လဲ၊ မသွားချင်ပါဘူးဟ၊ တော်ကြာ နင့်အိမ်က လူတွေ တမျိုး ထင်ဦးမယ်”
“မထင်ပါဘူးဟ၊ ငါ့အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး”
“အာ စောက်ကောင် ဒါဆို ပိုဆိုးတာပေါ့၊ အဲဒါမှ ငါ့ ဘ၀ ပျက်မှာ၊ နင်က ငါ့ကို မကောင်းကြံနေတာ မို့လား”
“နင် ဘယ်လိုသိလဲ”
“သိတာပေါ့ဟ၊ နင့်ပုံစံ အသိသာကြီး၊ ဒီနေ့ တစ်နေ့လုံး ငါ့ကို နင့် ရည်းစားလိုလို လုပ်နေတာ၊ ဟွန်း မပြောချင်လို့”
“နင်ကလဲဟာ၊ မကောင်းတော့ မကြံပါဘူးဟ၊ ငါ နင့်နဲ့ အဲ့ဒီလို နေနေရတာကို ပျော်နေတာ၊ နင်ကရော အဲလို နေရတာ မပျော်ဘူးလား”
“တော်စမ်းပါဟာ၊ ငါက နင့်ကို သူငယ်ချင်းလို ခင်တာနဲ့ နင့်စိတ်ထင် ငါ့ကို နင်လုပ်ချင်လုပ်လို့ ရမယ့် အပေါစားကောင်မများ မှတ်နေလား”
“ဟ ဘာဆိုင်လို့လဲ၊ နင့်စိတ်ထင် ငါကရော မိန်းမတိုင်း အဲလို ဖောရောသောရော နေတဲ့ ကောင်များ မှတ်နေလို့လား”
“ဒါဆို ငါ့ကို ဘာလို့ လာနေလဲ”
“ဘာလို့ လာနေလဲ ဟုတ်လား၊ နင် တော်တော် သိချင်လား”
“စောက်ကောင် တော်ပြီ မပြောနဲ့၊ ငါ မသိချင်ဘူး”
“ပြီးရော၊ ဟော ရောက်ပြီ၊ ရှေ့က အိမ်က ငါ့ အိမ်”
“နင် နော် နင်၊ အိမ်ထဲရောက်ပြီး ငါ့ကို မဟုတ်တာ လုပ်လို့ကတော့ သေပြီသာမှတ်”
“ စိတ်ချ၊ မလုပ်ဘူး၊ မလုပ်ဘူး၊ နင်လဲ ငါ့ကို ဘာမှ မလုပ်နဲ့”
“စောက်ကောင်၊ ငါကတော့ လုပ်ချင် လုပ်မှာပေါ့၊ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ ငါ့ သဘော၊ နင်သာ ငါ့ကို ဘာမှ မလုပ်နဲ့”
“ဟီး ဟီး ဟီး ဟီး၊ ငါ နင့်ကို သဘောကျတာ အဲ့ဒီ အပြောတွေကြောင့်”
“ဘာဆိုင်လဲ”
“နင်ကလဲ ငါ မကောင်းတဲ့ စိတ်နဲ့ နင့်ကို ခေါ်လာတာ မဟုတ်ပါဘူးဟ၊ အခု အစောကြီး ရှိသေးတယ်၊ နင့်ကိုလဲ မပေးပြန်ချင်သေးဘူး၊ ငါ့စိတ်ထဲ နင့်နဲ့ အတူတူနေပြီး စကားတွေ ဘာတွေ ပြောချင်သေးတယ်၊ ဒါကြောင့်ပါ၊ အပြင်မှာ လျှောက်သွားနေရင် သူများမြင် နင့်အတွက် ဘယ်ကောင်းမလဲဟ၊ အခု ငါ့ အိမ်မှာ ဆိုတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်၊ နေချင်သလိုနေ၊ ဘယ်သူမှလဲ မသိ၊ မဟုတ်ဘူးလား”
“အေးပါ အေးပါ၊ ရောက်ရင်လဲ တံခါး မြန်မြန်သွားဖွင့်၊ ကားပေါ်ထိုင်ပြီး တရားဟောမနေနဲ့၊ ငါ အခုရေလည်း သောက်ချင်တယ်၊ သေးလည်း ပေါက်ချင်တယ်၊ ဒီ ဒေါက်ဖိနပ် ကြီးနဲ့ ရှိုးထုတ်ထားရတာ ခြေထောက်လည်း နာနေပြီ”
“ဟီး ဟီး ဟီး ဟီး”
……………………………………………………….
🏵️အခန်း ( ၈ )🏵️
အိမ်ထဲရောက်တော့ ငါလည်း ငါ့ကိစ္စ အရင်ရှင်းရတာပေါ့၊ နင်တို့ကို မရှက်တမ်း ပြောရရင် အဲ့ဒီနေ့က ငါ ဘာလုပ်မိလဲ သိလား၊ ရှူးပေါက်ပြီး ရေသေချာဆေး၊ အနံ့အသက် ကောင်းမကောင်း ငါ့ဖာသာဆန်းစစ်၊ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလည်း မနံနေအောင် ချွတ်ပြီး ခါလိုက်သေးတယ်၊ ခိ ခိ၊ အဲဒီတုန်းက ငါတွက်ထားတာက သူ မနေနိုင်လို့ င့ါကို မဟားဒရား လာလုပ်ရင် စိတ်မပျက်သွားအောင်ပေါ့။
အဲ့လောက်ထိဟာ၊ လူကသာ ဘာညာ ပြောနေတာ၊ စိတ်ထဲက သူလုပ်တာ ခံချင်နေတာ၊ ငါကိုက ရွတာ၊ ခိ ခိ၊ ဒါနဲ့ဘဲ အိမ်သာထဲ နည်းနည်းကြာသွားတယ်၊ ငါထွက်လာတော့ သူက မီးဖိုခန်းမှာ သံပုရာရည် ဖျော်နေတာ ငါသောက်ဖို့တဲ့၊ ငါက ကျောင်းမှာဆို သံပုရာရည်ဘဲ သောက်တတ်တယ်လေ၊
သူက စတိုင်ကျကျ ၀တ်ထားတဲ့ သူ့ အကျီကို အပြင်ထုတ်ပြီး ရင်ဘတ်ကို ဖွင့်ထားတာ၊ သူ့ပုံကလဲဟာ ယောက်ကျား ပီပီသသ၊ ကာယဗလမောင်လို အထွားကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ သူ့ဟာနဲ့သူ တော်တော် ကြည့်လို့ကောင်းတယ်ဟ၊ အသားအရည်ကလည်း မြင်ရသလောက် ဖြူပြီး နုနေတာ၊
ငါ့ မျက်စိကို လွှဲလို့ကို မရဘူး၊ သူပြောတော့ အင်္ကျီလဲမလို့ လုပ်ပြီးမှ မလဲဖြစ်တော့ဘဲ သတိရတာ နဲ့ သံပုရာရည် လာဖျော်တာတဲ့။ ငါ့ကို မြူဆွယ်တာလည်း ဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပေါ့ဟာ၊ အဲဒါ ငါကို မြင်တော့ သူက
“သံပုရာရည်လေ မဝေ အကြိုက်၊ ကျောင်းမှာ မဝေ သောက်နေကျ”
“တော်တယ် မောင်လတ်၊ မောင်မင်းတော်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ အခု လောလောဆယ် ရေငတ်နေတယ်ဟ၊ ရေ အရင်သောက်မယ် ဘယ်မှာလဲ”
“ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ မ၀ေ”
ငါလည်း ရေခဲသေတာထဲက အေးစက်နေတဲ့ ရေတစ်ဘူး ယူမော့ရင်း သူ့ကို ကြည့်ပြီး
“နင်ကလည်း နဲနဲပါးပါး အနေအထိုင် ဆင်ခြင်ပါဦးဟ၊ အင်္ကျီဟပြဲနဲ့၊ ငါ့ကို ဘာမှ လာမြူ မဆွယ်နေနဲ့၊ ငါ စိတ်မ၀င်စားဘူး”
“နင့် အရှေ့မှာ ဆင်ခြင်စရာ လိုလို့လား၊ အင်္ကျီလဲမလို့ လုပ်နေတုန်း နင် ကြိုက်တတ်တဲ့ သံပုရည် သတိရလို့ လာဖျော်တာ၊ လာ ဒီမှာ လာမြည်းကြည့်၊ ငါဖျော်ထားတာ ကောင်းလား”
ငါသူ့ အနားကပ်သွားတော့ သူက ဇွန်းနဲ့ ခပ်ပြီး ငါ့ကို တိုက်တယ်၊ ငါလည်း အလိုက်သင့် ပါးစပ်ဟ မြည်းပြီး
“သကြားနည်းနည်း ထပ်ထည့်ဟာ၊ နင့်ဟာက ရေခဲ ရောလိုက်ရင် အချိုပေါ့ သွားမှာ၊ အချဉ်ကတော့ အတော်ဘဲ”
ငါပြောလိုက်မှ သူက ငါမြည်းထားတဲ့ ဇွန်းထဲက လက်ကျန်ကို သူထပ်မြည်းလိုက်သေးတယ်၊ အသစ်တောင် ထပ်မခပ်ဘူး၊ သူ့ ပုံစံက သူ နဲ့ငါ တော်တော် ရင်းရင်းနှီးနှီးလို သဘောထားထားသလို ဖြစ်နေတာ၊ သူက ထပ်မြည်းပြီး အင်း ဆိုပြီး သကြားထပ်ထည့်တယ်၊
ငါလည်း သူ့ပုံစံကို ကြည့်ပြီး စိတ်ထဲက တမျိုးဖြစ်သွားတယ်၊ ငါ့ကိုငါလည်း ဘာကြောင့်မှန်း မသိဘူး၊ ငါ့စိတ်က တမျိုး ဖြစ်နေသလောက် သူ့ပုံစံက အေးတိအေးစက် နဲ့ ဖြစ်နေတာလည်း ပါမှာပေါ့၊
ရုတ်တရက် ငါ့ လက်ထဲက အေးနေတဲ့ ရေဘူး နဲ့ သူ့ ရင်ဘတ်ကို ကပ်လိုက်တယ်၊ သူ မထီမဲ့မြင်နဲ့ လုပ်နေပုံကို ကြည့်ပြီး အသဲက ယားလာတာဟ၊ ဆွဲလုပ်လိုက်ချင်တာ၊ သူကလန့်သွားပြီး အားကနဲ့ ထအော်ရော၊ အဲဒီမှာ ငါက ရယ်ပြီး
“ကဲ မှတ်ပြီလား အဲ့ဒါ မဆင်ခြင်ဦး”
“ဟီး ဟီး ဟီး ဟီး မ၀ေကလည်း အထူးအဆန်းလုပ်လို့၊ နင် ယောကျ်ားလေး အင်္ကျီဟပြဲ ၀တ်ထားတာ တခါမှ မတွေ့ဖူးဘူးလား”
“ဟဲ့ ငါက အဲ့ဒါတွေ လျှောက်ကြည့် နေတာမှ မဟုတ်တာ၊ အခု နင့်ကြည့်ပြီး အသဲယားလာလို့၊ အခု နင့်ကို ဒုတ်နဲ့ ကောင်းကောင်း ဆော်ပလော် တီးချင်နေတာ၊ သောက်ကောာင် ပုံစံကိုက”
ငါကလည်း နင်တို့သိတဲ့အတိုင်း စိတ်ထဲရှိရင် မနေနိုင်ဘူးဟ၊ ပြောချင်တာ၊ ဒါနဲ့ ပြောမိရော၊ ဒီတော့ ဒီကောင်က
“တီးလေ၊ မ၀ေ တကယ်တီးရင် ခံမယ်၊ ဆေးရုံ ရောက်သွားပါစေ၊ မ၀ေ တကယ်တီးရဲလား”
“ဘာလို့ မတီးရဲ ရမှာလဲ တီးချင်နေတာ၊ နေဦး တီးပြမယ်”
ငါလည်း ဘာလုပ်လို့ ဘာလုပ်မိမှန်း မသိတော့ပါဘူး၊ ငါ့စိတ်ထဲက တမျိုးဖြစ်နေတာ၊ ပြောတဲ့ လေသံကိုက အရင်ကနဲ့ မတူတော့တာ ငါသိတယ်၊ စိတ်ထဲ တစ်ခုခုကို အားမလို အားမရ ဖြစ်နေတာ၊ တစ်ခုခု လုပ်ပစ်လိုက် ချင်တာဟာ၊ အဲဒါ အိမ်ထဲ လိုက်ကြည့်လိုက်တော့ ကြက်မွေးတံမြက်စည်း သွားတွေ့တယ်၊
အဲဒါနဲ့ အဲဒါကို သွားယူပြီး သူ့ကို သွားဆွဲခေါ်လာတယ်။ သူလည်း ကန့်လန့် ကန့်လန့် နဲ့ ပါလာတာ၊ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ခပ်တည်တည်နဲ့ အဖျားက ကိုင်ပြီး ဟနေတဲ့ သူ့ အင်္ကျီစကို ဟိုဘက် ဒီဘက် ပခုံးက ထိုးပြီး ဆွဲချလိုက်တယ်၊ အင်္ကျီကြ နဂိုကတည်းက ဟထားတာဆိုတော့ လျှောကျသွားတာပေါ့၊ သူကလည်း အလိုက်သင့် လက်က ဆွဲချလိုက်တယ်လေ၊ အင်္ကျီက ကြမ်းပြင်ပေါ် ပုံကျသွားတာပေါ့၊ အဲဒီမှာ ငါက
“လက် အနောက်ပစ်ထား”
ခပ်တည်တည် နဲ့ အမိန့်ပေးသလို ပြောတော့ သူက တကယ်ဘဲ လက်ကို အနောက်ပစ်လိုက်တယ်၊ ရင်က ကော့လို့၊ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ၀တ်ထားတဲ ဂျင်းဘောင်ဘီဘဲ ကျန်တာပေါ့၊ အင်္ကျီ ကျွတ်ကျသွားမှ သူ့ပုံက ပိုကြည့်ကောင်းလာတယ်ဟာ၊ ဗိုက်သားဆို ကြွက်သားနဲ့ ချပ်ရပ်နေတာ၊ အဲဒါ ငါလည်း ကြက်မွေးဒုတ်နဲ့ သူ့ မာဆယ်လ် အရာတွေကို မထိတထိ လိုက်ပွတ်ပြီး သူ့ တကိုယ်လုံးကို ခပ်ဖြည်းဖြည်း ပတ်ပြီး လျှောက်ဆွဲနေတာ၊
ငါ စိတ်ထဲ တစ်ခုခု ကြီးစိုးနေသလိုဘဲ၊ အဲဒီအချိန်မှာ သူရော ငါရော ဘာစကားမှ မပြောဖြစ်ဘူးဟ၊ ငါ့ပုံကို ကြည့်ပြီး သူလည်း ထန်လာပုံဘဲ၊ ဘောင်းဘီအောက်က ဖောင်းလာတာ၊ ပြီးတော့ သူ့ ဗိုက်က ကြွက်သားကို ကြက်မွေးဒုတ်နဲ့ ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး တစ်ချက် ရိုက်လိုက်တယ်။
သူ့ကိုယ်က တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပေမဲ့ ဘာသံမှ မထွက်ဘူး၊ အဲလို သူဖြစ်သွားတာ ကြည့်ပြီး ငါ့ စိတ်ထဲ ပိုဖိးလ်တက်လာသလိုဘဲ၊ ဒါနဲ့ စောစောကလိုဘဲ သူ့ မာဆယ်တွေကို ဒုတ်နဲ့ လိုက်ပွတ်ရင်း တစ်ချက်လောက် ထပ်ရိုက်လိုက်သေးတယ်၊
တအားတော့လဲ မဟုတ်ဘူးဟ၊ ခပ်ဆပ်ဆပ်လေးပါဘဲ၊ ငါလည်း ဘာဖြစ်နေမှန်းမသိဘူး၊ ငါ့စိတ်ထဲ သူ့ကိုယ်ကို ဒုတ်နဲ့ ပွတ်နေပေမဲ့ တကယ့်အတွေ့အထိက ဒုတ်ကနေ တဆင့် င့ါကိုယ်ထဲ ရောက်လာသလိုဘဲ၊ ငါ့စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်နေတာ၊ ဒုတ်နဲ့ ပွတ်နေတယ်လို့ကို မထင်ဘူး၊ လက်နဲ့ ထိနေတယ် ထင်တာ၊
အဲလို လိုက်ပွတ်လိုက် ရိုက်လိုက် နဲ့ ဘယ်နှစ်ချက် ရိုက်မိသွားသလဲ မသိဘူး၊ ပြီးတော့ ဒုတ်က အလိုလို သူ့ပေါင်ကြားက ဖေါင်းကားနေတဲ့ နေရာကို ရောက်သွားတယ်၊ ပထမတော့ သူ မျက်စိကို မှိတ်ပြီး ငြိမ်ခံနေသေးတယ်၊ နောက်မှ သူလည်း မနေနိုင်တော့ဘူးထင်တယ် ငါ့ကို အတင်းဆွဲဖက်ပြီး နမ်းရော၊
ပထမတော့ ငါ မရုန်းမိဘူးဟ၊ နောက်မှ ချက်ခြင်း ငါ အသိ၀င်လာတာ၊ ဟာ မဖြစ်ဘူး၊ သူ့ အချစ်ခံလို့ မဖြစ်ဘူး ဆိုပြီး အဲဒီမှာ ငါ့ကိုလွှတ်ဖို့ အသေအော်တာ၊ သူ့ကိုလည်း တွန်းပေါ့၊ ဒီတော့ သူလည်း လန့်ပြီး ငါ့ကို လွှတ်ရော
“ဘာ ဘာဖြစ်လို့လဲ မ၀ေ”
“နင် နင့် ငါ့ကို မထိနဲ့”
“ဘာ ဘာဖြစ်လို့လဲ”
“ငါ နင့်အရင်က ကောင်မတွေလို မဖြစ်ချင်ဘူး”
“ငါ ငါ မနေနိုင်ဘူး”
“မနေနိုင်လည်း ရအောင်နေ၊ ငါ လုပ်တာဘဲ နင်ခံ၊ ခံမလား မခံဘူးလား ဒါဘဲ ပြော”
“ခံမယ်ဟာ၊ လုပ် လုပ် နင်လုပ်ချင်တာလုပ်”
“ပြီးရော၊ ဒါဆို နင်ဘာမှ မသိအောင် နင့်ကို မျက်စိ ပိတ်ပြီး လက်ကို ကြိုးချည်ထားမယ်”
“ချည်ထားဟာ”
အရေးထဲ မျက်စိပိတ်ဖို့ ရုတ်တရက် ရှာလို့ မရတာနဲ့ သူ့ စွပ်ကြယ်ဟောင်း တစ်ထည်ကို ဆွဲစုတ်ပြီး မျက်စိ စည်းလိုက်ရတယ်၊ လက်ကျန် အစနဲ့ သူ့ကို နောက်ပြန် ကြိုးတုတ်ပေါ့၊ အဲဒီတော့မှ ငါဘဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လှုတ်ရှားလို့ ရသွားတယ်၊
လူက ထန်နေတုန်းဟ၊ သူ ဘာမှ မမြင်တော့မှ ငါက သူ့ကို လုပ်ရတာ အရသာ ပိုရှိလာတယ်၊ သူ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတာ ကြည့်ပြီး ငါ့စိတ်ထဲ ကျေနပ်နေတာ၊ ပြီးတော့ တဖြေးဖြေး သူ့ တစ်ကိုယ်လုံး ဆွဲချွတ်ပြီး ထောင်နေတဲ့ သူ့ဟာကို ကြက်မွေးနဲ့ ကစားလိုက်၊ သူ့ကို ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ရိုက်လိုက်၊ သူလည်း တွန့်တွန့်လူးနေတာ၊ ငါလည်း ထန်ပြီး ရွနေတာ၊
……………………………………………………..
🏵️အခန်း ( ၉ )🏵️
ငါလည်း မရတော့ဘူး၊ သူက ဘာမှ မမြင်တော့ဘူး ဆိုတော့ ငါလည်း တော်တော်ရဲလာတယ်၊ ငါလည်း ငါ့ဖာသာ တကိုယ်လုံး ချွတ်လိုက်တယ်၊ ပြီးမှ သူ့ နားကပ်ပြီး ငါ့နို့သီးနဲ့ သူ့ အသားကို ထိပေးလိုက်တယ်၊ ပါးစပ်ကလည်း ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေ ဘယ်ကနေ ဘယ်လို ထွက်လာလဲ မသိပါဘူး၊ ငါလည်း ငါ့ကိုယ်ငါ အဲ့လောက် ဖြစ်လိမ့်မယ် မထင်ထားဘူးဟ၊ တစ်ခုခုက ငါ့ကို လှုံ့ဆော်နေသလိုဘဲ
“ပြောစမ်းဟာ ကိုလတ်၊ နင် ငါ့ကို ဘာလုပ်ချင်လဲ ပြော ပြော”
“ငါ . . ငါ . .”
“ပြောစမ်းဟာ နင် ယောက်ျား မဟုတ်ဘူးလား နင့် စိတ်ထဲ ဘာလုပ်ချင်လဲ မပြောရဲဘူးလား”
ပါးစပ်ကလည်း အတင်း သူ့ကိုမေး၊ လက်ထဲက ဒုတ်နဲ့လည်း သူ့ကို ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ချပေါ့၊ တအားတော့ မရိုက်ပါဘူး၊ ခပ်ဆတ်ဆတ်လေးပါ၊ တကယ်တော့ ဘယ်နာမလဲ၊
“ပြောစမ်းဟာ ပြောစမ်း ဘာလုပ်ချင်လဲ၊ နင့် ငါ့ကို လိုးချင်လား”
“အင်း . . လိုး ချင်တယ်၊ လိုး ချင်တယ်”
“ပြီးတော့ ငါ့ စောက်ဖုတ်ကို မနမ်းချင်ဘူးလော ပြောစမ်း ပြော”
“အင်း နမ်းချင်တယ် အား . . အား . . မ၀ေ . . နမ်းချင်တယ်ဟာ လိုးချင်တယ်”
“ငါ အခု နင့်အရှေ့မှာ နိကက်နဲ့၊ နင့်ကို ငါ့ကိုယ်နဲ့ ပွတ်ပေးနေတာ နင် ကြိုက်လား ပြော၊ တွေ့လာ တွေ့လား ငါ့ နို့သီးခေါင်းနဲ့ နင့်ကိုယ်ကို ပွတ်တာ၊ တွေ့လား တွေ့လား”
“အင်း အင်း နင့်အသားနဲ့ ထိတာ အရမ်းခံလို့ ကောင်းတယ်၊ နင် နင် အရမ်းလှမှာဘဲ ငါ သိနေတယ်”
“နင့်ကို မပြပါဘူး၊ နင့် စိတ်ထဲ ငါလှတာ သိပြီလား၊ ပြောစမ်း”
“သိတယ် သိတယ် နင် အရမ်းလှတာ သိတယ်၊ အား အား ထိစမ်းပါ သေချာ ဖိပြီး ထိပါ”
“ကဲ ကဲ စောက်ဖုတ်ကို မနမ်းခင်၊ ငါ့အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ၊ နင် နမ်းမလား၊
“အင်း အင်း နမ်းမယ်၊ နမ်းမယ် နင့် ဟာတွေ အကုန် နမ်းချင်တယ်”
“ရော့ ရော့။ ပြောစမ်း ဘာအနံ့ရလဲ၊ င့ါအနံ့ နင်ကြိုက်လား”
“အင်း အင်း ကြိုက်တယ်၊ နင့်အနံ့က တမျိုးဘဲ၊ ရှူလို့ကောင်းတယ်၊ ကပ်စမ်းပါ ငါ့ မျက်နှာနဲ့ ထိနေအောင် ကပ်စမ်းပါ”
“ပြောစမ်း အဲ့ဒါ ဘာနံ့လဲ”
“နင့် စောက်ဖုတ်နံ့”
“ကြိုက်လား”
“ကြိုက်တယ် ကြိုက်တယ်”
“ရော့ ရော့ ဒီလောက်ကြိုက်တာ ပါးစပ်ဟ၊ ငါ့ ဘောင်းဘီဂွကြား နင့် ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပေးမယ်၊ နင်စုပ်ထား”
“အင်း အင်း ထည့် ထည့်”
“ကောင်းလား ကြိုက်လား၊ ငါ့ စောက်ဖုတ် အရသာရှိလား”
“ရှိတယ်၊ ကြိုက်တယ်”
“ပြောလေဟာ ပြော ပြော နင် ဘာဖြစ်ချင်လဲ”
“ငါ ငါ နင့် စောက်ဖုတ်ကို ယက်ချင်တယ်”
“အင်း အင်း ပေးယက်မယ်၊ နင့်ကို ပေးယက်မယ်၊ နင် တ၀ယက်၊ ပြောစမ်း ပြီးတော့ နင် လီးရော အစုပ် မခံချင်ဘူးလား ပြောစမ်း”
“အင်း အင်း အစုပ်ခံချင်တယ်၊ စုပ်ပေးဟာ စုပ် စုပ်၊ ငါ့လီးကို စုပ်ပေး”
အဲဒီလိုတွေ တကယ့် ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေဟာ၊ ဘယ်ကနေ ဘယ်လို ဖြစ်ကုန်မှန်း မသိပါဘူး၊ ငါ နင်တို့ကို ပြောရတာ တကယ်ရှက်တယ်၊ ငါလည်း ငါ့ကိုငါ အဲ့လောက် ထန်မယ် မထင်ထားဘူး၊ သူလည်း တကယ်တော့ တော်တော် ထန်တာ၊ ပြီးတော့ သူ့ကို ဆိုဖာပေါ် ဆွဲချပြီး တက်ခွတာ၊ ငါ့ဟာနဲ့ တစ်ကိုယ်လုံး လိုက်ပွတ်၊ အတင်းယက်ခိုင်း၊ ငါ ပြီးသွားတော့ သူ့ကို တစ်ခါ ပြန်မှုတ်၊ ပြီးတော့ အဲ့ဒီမှာ ငါ အပျိုရည် ပျက်တာဘဲ၊ ဒါ ငါ ပထမဆုံး ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ ဆက်ဆံဖူးတာဘဲ။
အဲဒီနေ့က အားရပါးရ လုပ်ဖြစ်တာ၊ ငါဆို ခဏခဏ ပြီးတာ၊ သူလည်း ၂ ခါလား၊ ၃ ခါလားဘဲ၊ အသကုန် ဆော်တာ၊ နောက်ဆုံး အသိ၀င်လာတော့မှ ငါ့ကို ငါ ရှက်ပြီး ငိုလိုက်တာ၊ သူ့ မျက်နှာလည်း မကြည့်ရဲဘူး၊ သူကတော့ ငါ့ကို နင့် အပြစ်မဟုတ်ဘူး၊ သူ့ အပြစ်ပါ၊ သူ ခေါ်လာလို့ ဒီလို ဖြစ်တာ၊ ဘာညာ အတင်း ငါ့ကို ချော့တာ၊ အဲဒီမှာ ငါတို့ ၂ ယောက် နောက်ထပ် ဒီလို မတွေ့ကြတော့ဘူး၊ အဲဒါတွေ မေ့ပြစ်ပြီး သူငယ်ချင်းလိုဘဲ ဆက်နေမယ် ဆိုပြီး သဘောတူလိုက်ကြတာ၊
ပြီးတော့ အပြန်မှာ သူ့ကို ငါပြောလိုက်တယ်၊ နင့် သူငယ်ချင်းကို ပြောလိုက်ဟာ ငါ့ကို မြန်မြန် ဖွင့်ပြောပါလို့၊ ငါ သူ့ကို ရည်းစား ထားလိုက်တော့မယ်၊ ဒါမှ နင်နဲ့ငါ ဆက်မဖြစ်တော့မှာ ဆိုတော့ သူကလည်း သဘောတူတယ်၊ ငါ ပြောလိုက်မယ်တဲ့။
……………………………………………………….
🏵️အခန်း ( ၁၀ )🏵️
“အယ် တကယ်ကြီးလား အစ်မ၊ အစ်မတို့က အဲ့လိုလား”
“ထင်တယ်၊ ထင်တယ်၊ အစ်မတို့ ဇတ်လမ်း ရှိခဲ့တယ် ဆိုတာ၊ အစ်မတို့ကို ကြည့်လိုက်တာနဲ့ သိနေတာ”
“အဲဒါ ဇာတ်လမ်းလား၊ တကယ်တော့ ငါတို့က သူများတွေလို ရည်းစားလည်း ဖြစ်ခဲ့တာ မဟုတ်”
“အမ် အဲ့ဒါ ဇတ်လမ်း မဟုတ်ဘူးတဲ့တော့”
“မသိဘူးလေဟာ၊ ငါတို့က တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ချစ်တယ်လည်း မပြော၊ ရည်းစားလည်း မဖြစ်၊ အဲ့ဒါ ဇတ်လမ်းဖြစ်မလားဟ”
“ဆက်ပြော အစ်မ”
နောက်နေ့ ကျောင်းတက်တော့ သူနဲ့ ငါ နှစ်ယောက်ချင်း မတွေ့မိအောင် ရှောင်လိုက်တယ်၊ သူလည်း ငါ့လိုဘဲ ရှောင်တယ်၊ နင်တို့စဉ်းစားကြည့်လေ အဲလို ပက်ပက်စက်စက် ကြီး ဖြစ်သွားတာ သွေးအေးတော့ ဘယ်လို မျက်နှာနဲ့ ရင်ဆိုင်ရမလဲဟ၊ ငါလည်း ရှက်သလို သူလည်း ရှက်မှာပေါ့။
ဒါပေမဲ့ဟာ တကယ်တန်း ရှောင်ဖြစ်တာက ကျောင်းချိန် တစ်ချိန်ထဲပါ၊ ဘော်ဒါတွေနဲ့ ဆိုတော့ ထုံးစံအတိုင်း မုန့်စားချိန် မတွေ့လို့ မရတော့ဘူးလေ။
တွေ့တော့ ငါက အရင်လို နှုတ်မသွက်ဘဲ ငြိမ်နေသလို သူလည်း ဘာမှ မပြောဘဲ ငြိမ်နေတာဟ၊ ဒီတော့ သူငယ်ချင်းတွေက နင်တို့ ၂ ယောက် ဘာဖြစ်လဲ မေးတာပေါ့၊ အရင်ကဆို သူနဲ့ငါက တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အနိုင်မခံ ပြောနေကြ၊ သူ့ ရည်းစား ရှေ့မှာလဲ သူနဲ့ငါ အငြင်းအခုန် ဖြစ်လိုက်၊ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဆရာကြီး လုပ်လိုက်လေ၊ ဒီတော့ ငါက သူ့ထက်ဦးအောင် စိတ်ညစ် နေတယ်ဟာ၊ ဘာညာနဲ့ ပြောတော့၊ ဟင် နင်ကစိတ်ညစ်တတ်လို့လား၊ ဒီလောက်ပျော်နေတဲ့သူ၊ ဘာဖြစ်လဲ ငါတို့ကို ပြောလေ၊ မေးတာပေါ့၊
သူတို့ မေးမရတော့ ကိုလတ်ကို ဟေ့ နင်မေးလေဟာ ဘာညာပြောတော့ ကိုလတ်လည်း သံယောင်လိုက်ပြီး အေးဟာ မဝေကလည်း ပြောစမ်းပါ၊ နင်ဘာဖြစ်တာလဲ၊ ပြောစမ်း နင့်ကို ဘယ်ကောင် စော်ကားလိုက်လဲ ငါ့လက်နဲ့ တွေ့သွားမယ်၊ငါက ကရာတေးကို ၁၄ နှစ်သားကတည်း ခါးပတ်နက် ရထားတာ၊ ဘာညာ ခပ်တည်တည် နဲ့ လာလုပ်တယ်၊ အဲဒီမှာ ငါလည်း သူ့ကို စောက်မြင်ကပ်ကပ် နဲ့ ရန်တွေ့ပါရော၊
အဲဒီမှာ အားလုံးက ငါ့ကို ကြည့်ပြီး တဟားဟား ဖြစ်ပြီး ငါလည်း အီးယောင်ဝါးနဲ့ ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်သွားတယ်၊ မနေ့က ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်တွေ မေ့သွားတယ် ဆိုပါစို့။ ပြောရရင် ဒီကိစ္စ သူနဲ့ ငါ စကားတောင် မစတော့ဘူးဟ၊ နှစ်ယောက်စလုံး မေ့ပစ်လိုက်တယ်၊ အဲ မေ့ချင်ယောင် ဆောင်ထားတယ်ပေါ့၊
ပြီးတော့ တိုတိုပြောရင် သူ့ အလှော်ကောင်းမှုနဲ့ ငါနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်း ရည်းစား ဖြစ်သွားတယ် ဆိုပါတော့၊ ငါလည်း မျက်စိမှိတ်ပြီး ခေါင်းညှိမ့်လိုက်တာ၊ အော် ပြောရဦးမယ် ငါတို့ ဖြစ်ပြီး တစ်လလောက်ကြာတော့ ထင်တယ် သူက သူ့ရည်းစားကို ငါ့လိုဘဲ အိမ်ခေါ်သွားတယ်ဟ၊
ဒါပေမဲ့ဟာ ထင်သလို မဖြစ်ဘူးဟ၊ သူ့ရည်းစား ငါ့ သူငယ်ချင်းက သူ့ကြုံရတဲ့ အဖြစ်ပျက်ကို ငါတို့ကို တိုးတိုးတိတ်တိတ် ပြောပြတယ်လေ။ ကိုလတ်က ကဲတော့ သူဘဲ စကဲပြီး တကိုယ်လုံး ကျွတ်သွားမှ ဘာမှ မလုပ်ဘဲ သူ့ကို အလှကြည့်ပြီး ထပြန်လာတယ်တဲ့။
လက်မထပ်ခင် အပျိုရည် မဖျက်ချင်ဘူး ဆိုပြီး သူ့ကိုပြောတယ်ဆိုဘဲ။ တခြားသူတွေက ဟုတ်ရဲ့လား ဘာညာ အသေးစိတ် မေးပေမဲ့ ငါက သိနေပြီလေ။ ဟိုကလည်း တကယ်ပါ ငါမလိမ်ဘူး၊ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့တာ ကြိမ်တွယ်ပြောလို့၊ ပြီးတော့မှ ရှက်လိုက်တာဟာ၊ အဲ့ ကိုလတ်ကြီးက ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး၊ မလုပ်ဘူး ဆိုလည်း အစကတည်းက မလုပ်ဘဲ နေတာမဟုတ်ဘူး၊ ပြီးတော့မှ ဟဲ့ ငါက အတင်းညင်းနေလို့ သူစိတ်ပျက်သွားတာလား မသိဘူးနော် ဆိုပြီး ကိုလတ်ကို အပြစ်မမြင်တဲ့ အပြင် သူငယ်ချင်းတွေ ကြားမှာ သူက နာမည်ကောင်းတောင် ရသွားသေး၊ အဲဒီမှာ သူနဲ့က အားချိန် ထုံးစံအတိုင်း ပြန်တွေ့တော့ ငါက မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မေးတာပေါ့၊
“ကိုလတ်၊ နင်တို့ နှစ်ယောက် နင့်အိမ်မှာ ချိန်းတွေ့တယ်ဆို”
“အေး”
“အံမယ် နင့်အကြိုက်တွေ့သွားပြီပေါ့လေ၊ စောက်ကောင် ငါ့ကိုတောင် မပြောဘဲ လျှိုထားတယ်”
“မဟုတ်ပါဘူး မဝေဟာ၊ ငါ နင့်ကို ဘယ်လိုပြောရမှန်းတောင် မသိဘူး၊ ငါတို့ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့ပါဘူး”
“ဘာလဲ နင် စိတ်မပါတော့ဘူး ပြောမလို့လား”
“အေးဟ”
“အခု ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ ငါ့သူငယ်ချင်းက ချောပါတယ်ဟ”
“အေး၊ နင့်သူငယ်ချင်းက ချောတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အပြင်ဘမ်းကြည့်ရင် မျက်နှာရော ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ရော တော်တော်လှပါတယ်၊ ငါလည်း ကြိုက်မယ်လို့ ထင်ခဲ့တာ”
“ကဲပါ ပြောပါ။ အခု ဘာကို မကြိုက်ရတာတုန်း”
“အသေးစိတ် ပြောရမလား”
“နင့်ဘိုးအေ၊ အသေးစိတ်မပြောလို့ ဘယ်လိုပြောချင်သေးလို့လဲ”
“အေးပါဟ”
“ငါ့အိမ်ရောက်တော့ သူက ရှက်ကိုးရှက်ကမ်းနဲ့ဟ၊ငါက ဘာမှတောင် မစရသေးဘူး သူက ဟင်အင်းဘဲ ပြောနေတာ၊ ဒါပေမဲ့ဟာ သိတယ်မို့လား၊ ရည်းစားချင်းဘဲ၊ ဘာဆိုရင် ဘာဖြစ်မယ် ဆိုတာ သူလည်း သိမှာပေါ့၊ ဒီလိုဘဲ တဖြေးဖြေး သူ့ကို ဖက်၊ ဟိုပွတ် ဒီပွတ် လုပ်ရင်း ချစ်တဲ့အကြောင်း တဖွဖွ ပြောရင်း စတာပေါ့၊ နင်သိတဲ့ အတိုင်း ငါလိုချင်တာ ငါစိတ်ပါမဲ့ မိန်းမ၊ ဒါပေမဲ့ဟာ အဲလို လုပ်ရင်းတောင် ငါက စိတ်အရမ်း မဖြစ်ဘူးဟ၊ ဒါက တော်တော်ထူးဆန်းတယ်၊
ငါနဲ့ရည်းစား ဖြစ်သွားတာနဲ့ တဖြေးဖြေး သွေးအေးသွားတာ ဘာလို့လဲ မသိဘူး။ ငါလည်း ကြိုးစားတယ်။ နမ်းတာမှ သူ့ကို အသကုန် နမ်းတာ၊ ရှိသမျှ တက်ကနစ်တွေ အကုန်သုံးတာ။ ကြာတော့ သူက နင်းကန်ရွလာပေမဲ့ ငါက ဒီလောက်မဖြစ်ဘူး။ နမ်းပါများတော့လည်း သူ့ တံတွေးအနံ့တောင် ငါရွံသလို ဖြစ်လာတာ၊ နင့်ကိုတော့ အားနာပါတယ်၊ ပြောရရင် နင်နဲ့တုန်းကလို မဟုတ်ဘူး၊ နင့်နဲ့ဆို အသံကြားတာနဲ့ ငါက ထန်နေတာ၊ ဒါနဲ့ ငါက မထူးဘူးဟာ၊
လုပ်မဲ့လုပ် အဆုံးထိ လုပ်ကြည့်မယ် ဆိုပြီး၊ သူ့ အဝတ်တွေ ချွတ်တာပေါ့။ နင်သိတဲ့အတိုင်း အရင် မိန်းကလေးတွေဆို အဲလို ငါလုပ်လို့ စိတ်မပါတော့ဘူးဆို ငါ ထပ်မလုပ်ဘူးလေ။ ငါသူတို့ကို နမ်းကြည့်လို့မှ အနံ့အသက် မကြိုက်သလိုလို ဖြစ်သွားတာနဲ့ ငါဆက်မလုပ်ဘဲ ရပ်လိုက်တာ။
အခုကတော့ မထူးဘူးဆိုပြီး အဆုံးထိ စမ်းမယ်ကွာ ဆိုပြီး စမ်းတာ။ အင်္ကျီကျွတ်တာနဲ့ ငါမကြိုက်တာ စတွေ့တာဘဲ၊ သူ့ ချိုင်းက အသားရောင် အတိုင်းမဟုတ်ဘူးဟ၊ မဲနေတာ၊ သိသာတယ်။ ဒါကြောင့် သူလက်ပြတ် အင်္ကျီမဝတ်တာ၊ ငါ သိသိချင်း မကြည့်မိအောင် ကြိုးစားပေမဲ့ မရဘူးဟ၊ ငါ့မျက်လုံးက အဲ့ဒီ ချိုင်းမဲကြီးကိုဘဲ မြင်နေတာ။
ဘာမှ တခြားဟာ လုပ်ချင်စိတ်ကို မရှိတော့ဘူး။ ငါရွံသွားတာ၊ ချိုင်းမဲရင် ပေါင်ကြားလည်း မဲမယ်ဆိုတာ။ ငါထင်တဲ့ အတိုင်းဘဲဟ၊ သူ့ အတွင်းခံ ချွတ်လိုက်နဲ့ ထင်းကနဲဘဲ၊ သိသိသာသာကို မဲနေတာ။ ရင်သားကတော့ လုံးလုံးလေးနဲ့ လှပါတယ်။ အတွေ့အကြုံ မရှိသေးတဲ့ အပျိုနို့စစ်စစ် ဆိုတာကြည့်တာနဲ့ သိတယ်၊ နို့သီးလည်း နည်းနည်းတော့ မဲသယောင်ယောင် ရှိပေမဲ့ ငါမကြိုက်တဲ့ အနေထိတော့ မဟုတ်ဘူးဟ၊ ငါ မကြိုက်တာက အဲဒီ ချိုင်းမဲတာနဲ့ ပေါင်ကြားက မဲနေတာ၊
“အနံ့ရော ကြိုက်လား၊ နင်ရှူကြည့်လား”
အေး၊ ရှူကြည့်တာပေါ့။ သူ့ကို နမ်းရင်း ချိုင်းကို မသိမသာ ရှူကြည့်တယ်။ စိတ်ထဲက မကြိုက်လို့လားတော့ မသိဘူး။ သူရေမွှေးသုံးပေမဲ့ ငါ ခံစားလို့ မရဘူး။ ငါက လူနံ့ကြိုက်တာ၊ ဒါပေမဲ့ ရေမွှေးနောက်ကွယ်က သူ့ အနံ့က တမျိုးဘဲ။ နင် ရေမွှေး မသုံးဘူး မို့လား
“ငါက roll on ဘဲသုံးတာ၊ ရေမွှေးမကြိုက်ဘူး”
အေး ဟုတ်တယ်။ နင့် အနံ့ကို ငါ အကြိုက်ဆုံးဘဲ၊ နင်ကိုယ်နံ့ကို အဲ့ roll on က မသိမသာလေး ဖုံးထားတာကို ကြိုက်တာ၊ သူက အဲ့လို မဟုတ်ဘူးဟ၊ ရေမွှေးနံ့က များနေပြီး ကိုယ်နံ့နဲ မလိုက်သလို ဖြစ်နေတာ။ အဲဒီမှာ ငါလည်း ဘာမှ ဆက်မလုပ်ချင်တော့ဘူး။ လုပ်ဖို့လည်း ငါ့စိတ်က မပါတော့ဘူး။
ဒါနဲ့ ငါလည်း ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ကို ငါမှားသွားတယ်ပေါ၊ ကံကောင်းလို့ စိတ်အလိုလိုက်မိတော့မလို့ပေါ့။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်မှာ အပျိုရည်ဟာ အရေးကြီးတယ် ဆိုတာ ငါ မေ့သွားတယ်ပေါ့။ ဘာညာပေါ့ဟာ၊ စကားလှအောင်ပြောပြီး ပြန်လာခဲ့တယ်။
“စောက်ကောင် ဖြစ်ရမယ်၊ နင်ကတော့လေ”
“အေးဟာ၊ ငါလည်း ငါ့ကိုငါ စိတ်ပျက်တယ်၊ ပြီးတော့ဟာ နင့်ကို ပြောဦးမယ်”
“ဘာကိုလဲ”
“နင်နဲ့ ငါ ကိစ္စပါ”
“နင် နော် နင်၊ ငါတို့ မေ့လိုက်ကြမယ် ပြောပြီးသား၊ အစမဖော်နဲ့”
“နင်က မေ့နိုင်လို့လား၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မညာချင်စမ်းပါနဲ့ မဝေရာ၊ ငါ့စိတ်ထဲမှာ သိနေတယ်၊ ဘာဖြစ်လဲ စိတ်တူကိုယ်တူ၊ နင်သတ္တိ မရှိဘူးလား”
“ဘာ”
“မဘာနေနဲ့၊ ငါ ရှင်းရှင်းပြောမယ်၊ အခု နင်လုပ်တာ ခံချင်နေတာ၊ မဝေ ပြော နင် ငါ့ကို နင့်စိတ်တိုင်းကျ မလုပ်ချင်ဘူးလား”
“အေး လုပ်ချင်နေတာဟဲ့၊ လုပ်ချင်နေတာ၊ တစ်ပတ်လောက်ရှိပြီ၊ စောက်ကောင်၊ နင့်ကို အသေသတ်ချင်နေတာ၊ နင့်ကို မြင်နေရတာ ငါ့စိတ်ထန်တယ်”
“အေး၊ အဲ့လို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း သတ္တိရှိစမ်းပါ၊ ငါလည်း နင့်ကို မြင်နေရတာ ထန်တယ်။ အောင့်ထားတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ နင်သိလား၊ သတ်ဟာ၊ လာ အခု သွားမယ်၊ သတ်၊ သတ်၊ ငါ့ကို သေအောင်သတ်”
…………………………………………………..
🏵️အခန်း ( ၁၁ )🏵️
ကဲ ငါတို့ အဖြစ်အပျက်က ဒါဘဲ၊ အဲဒီကနေ စပြီး သူနဲ့ငါ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖြစ်သွားတယ်။ ဘာဇတ်လမ်းမှ မရှိဘူး။ ရည်းစားလည်း မဖြစ်ဘူး၊ သူလည်း ထုံးစံအတိုင်း ကျောင်းမှာ ရည်းစားတွေ ထားတယ်။ ကွဲလိုက်ပြတ်လိုက်ပေါ့၊ ငါ့ သူငယ်ချင်းနဲ့ သူပြတ်တော့ ငါတို့အုပ်စုနဲ့ အဆက်သွယ် ပြတ်သလို ဖြစ်သွားပေမဲ့ ငါက သူ့ သူငယ်ချင်း ရည်းစား ဖြစ်နေတော့ ငါ နဲ့ သူက အမြဲတွေ့ဖြစ်နေတယ်ပေါ့ဟာ။
သူနဲ့ ငါကတော့တော့ နှစ်ယောက် တွေ့မိကြရင် အမြဲပွင့်ထွက်နေကြ၊ သူကတော့ ငါ့ကို အတည်တကျ ဖြစ်ဖို့ အမျိုးမျိုးကြိုးစားပါတယ်၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဆိုတော့ သူ့ အပြောအရ ငါက သူ့ကို စိတ်ပါအောင် အဆွဲဆောင်နိုင်ဆုံးပေါ့၊ သူ ငါ့ကို လက်ထပ်ချင်တယ် ဆိုတဲ့ အထိ ငါ့ကို ပြောဖူးတယ်။
“ဟယ် မဝေရာ၊ နင်ကလည်း သူ့ကို ကြိုက်ရဲ့သားနဲ့ ဘာလို့ လက်မခံတာလဲ”
“ဘာလို့ လက်မခံတာလဲ သိလား၊ ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်း (မဝေက ရယ်ရင်း)၊ ငါ လက်ခံချင်တာပေါ့ဟ၊ သူပြောလိုက်တိုင်း ငါ့မှာ ခေါင်းညှိမ့်ချင်စိတ်ကို မနည်းထိမ်းထားထားရတာ၊ ဒါပေမဲ့ လက်ခံလို့ မဖြစ်ဘူး ဆိုတာ ငါသိနေတယ်။ ငါတို့ ၂ ယောက်ကြားက ခုလို ဖြစ်နေတဲ့ အရာကို ငါ မဆုံးရှုံးချင်ဘူး၊ ဒါကြောင့် ငါ့ကိုငါ အတင်း အားတင်းပြီး ရှေ့ဆက် မတိုးတာ”
“ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ ရီးစားဖြစ်သွားရင် တခြားမိန်းကလေးတွေလို အစ်မကို ပစ်သွားမှာ စိုးလို့လား”
“သေချာတာပေါ့ဟ၊ နင်တို့ထင်သလို ငါက သူ့ အကြိုက်ဖြစ်နေတယ် ထင်လို့လား၊ ငါ့မှာ သူ့အကြိုက်ဘာမှ မရှိဘူး၊ သူနဲ့ ရည်းစားဖြစ်သွားရင် အခုလို သူ့ကို သစ်တုန်းလို ငါသဘောထားလို့ ရတော့မလား၊ ငါ့မှာ သူ့ အကြိုက်ဆိုလို့ အနံ့တစ်ခုဘဲ ရှိတာ၊ ငါ့ ခန္တာကိုယ်မှာ သူ့အကြိုက် ဘာမှ မရှိဘူး။
ငါက တကိုယ်လုံး ချွတ်လိုက်ရင် လှတဲ့ အကွက်ဘာမှ မရှိဘူးဟ၊ ငါ ငယ်ငယ်က အနာတွေ ပေါက်ပြီး အနာရွတ်တွေက တင်ပါးမှာရော၊ ပေါင်မှာရော၊ ဗိုက်မှာရော ငါ့တစ်ကိုယ်လုံး ပြည့်နေတာ၊ ပြီးတော့ သူမကြိုက်တဲ့ အရာတွေ တော်တော်များများက ငါ့မှာ ရှိတာ။
တကယ်လို့ ကိုလတ်သာ ငါ့ တကိုယ်လုံးကို မြင်သွားတာနဲ့ စိတ်ပျက်သွားမှာပေါ့ဟ၊ အဲလိုဖြစ်သွားမှ ပိုရင်ကျိုးမှာ၊ အခုလို ပုံစံဆိုတော့ သူ့အတွက်လည်းကောင်း ငါ့အတွက်လည်း အဆင်ပြေ၊ ငါ့ သဘောက လောဘကြီးလို့ ဆုံးရှုံးတာထက်စာရင် လိုချင်တဲ့ အပိုင်းလေးဘဲ ကွက်ယူပြီး ကျေနပ်တင်းတိမ်ရတာကို ပိုသဘောကျတယ်ဟ။
“ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်း”
ပြီးပါပြီ