“ဟဲ့… တင်မေ” ဆိုတဲ့ သူ့အမေရဲ့အသံကို ကြားလိုက်ရတော့ ကျနော်လည်း ခေါင်းကြီးသွားပြီး တင်မေလည်း မျက်လုံးပြူးသွားပါတယ်။ သူက သုတ်ကနဲ ထသွားပြီး အိမ်ရှေ့ထွက်သွားပါတယ်။ ကျနော်လည်း ကုတင်ပေါ်က ထပြီး တံခါးကြားကို ပြေးဝင်လိုက်ပါတယ်။ “ဟဲ့ကောင်မ၊ အိမ်တံခါးမပိတ်ဘဲ
နောက်ရက် အန်တီမိုး ခရီးထွက်သွားတော့ ညပိုင်း မိုးတွေကရွာ လျှပ်စီးတွေ တဖျက်ဖျက် နဲ့ပေါ့။ မိုးအေးအေးနဲ့ စောင်အပါးလေးခြုံပြီး ဖုန်းလေးပွတ်ရင်း မျက်လုံးက စင်းကျလာတာ ဘယ်ချိန် အိပ်ပျော်သွားမှန်း မသိပါဘူး။ ခါးအောက်ပိုင်း အေးကနဲ့ ခံစားရမိလို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။
“ဟင်းထည့်စား ခပ်စားလေ။ စားစရာရှိရင်စား ကြောင်တောင်တောင် လုပ်မနေနဲ့” “ဟုတ်ကဲ့ မမော်” ထမင်းစားပြီးသွားတော့ “ပန်းကန်တွေ နင်ပဲဆေးလိုက်တော့။ ပြီးရင် အိမ်ပြန်။ ညနေ ၃ နာရီ ငါဆီပြန်လာခဲ့။ နောက်မကျစေနဲ့ ကြားလား။ နောက်ကျတာနဲ့ ငါ့အကြောင်း
အမှန်တော့ အေးသီသည် ကာမဆန္ဒများ ထကြွသောင်းကျန်းနေသောကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။ ထို့ပြင် ထွန်းကျော်အား သနားသည်။ သူမ ချစ်သောသူနှင့် ကာမခရီးကို သွားချင်လာမိသည်။ သို့သော် ထွန်းကျော်သည် ရိုးအလှသည်။ ဒါကြောင့်ပင် သူမကစ၍ လမ်းခင်းပေးခြင်း ဖြစ်သည်။ ထွန်းကျော်က
တင်ယုနွယ် မထုံတတ်တေးနဲ့ ငြိမ်နေတော့ သိန်းမောင် မချင့်မရဲ ဖြစ်လို့လာသည်။ အရက်ရှိန်ကြောင့် သွေးကလည်း ဆူနေပြန်ရာ စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်း လူကပါချင်နေသည်။ သိန်းမောင်က တင်ယုနွယ်လက်ကလေးကို ဆွဲယူလိုက်သည်။ ထိုမှ ပခုံးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်ပြန်၏။ ” အို.. အစ်ကို..
ဂျာဂျာ့လက်လေးတွေ အေးစက်နေတာ သတိပြုမိသွားပြန်၏။ ဂျာဂျာက သူမ၏ လက်ကို မရုန်းဖယ် .. ။ ‘ မလှုပ် စိတ်တူ ‘ ဆိုသော စကားကို ကိုလတ် သွားသတိရသည်။ ရဲဆေးတွေက ပိုပြီး တက်လာတော့၏။
“ အို…” ကြူကြူမေ မျက်လုံးလေးများ ဝိုင်းသွားသည်။ အေးလွင်၏ ခေါင်းအုံးဘေးတွင် သူမ၏ စာအုပ်ကို လှမ်းတွေ့လိုက်ရသည် သာမက အေးလွင်၏ခါးမှ ပုဆိုးက ပြေကျ၍ ပစ္စည်းကြီးက အတိုင်းသား ပေါ်နေသည်ကိုပါ တွေ့လိုက်ရသည်။ ကြူကြူမေတစ်ယောက် အေးလွင်
