ဦးတုတ်ကြီးနဲ့ မေယု

 

မိုးရာသီရဲ့ ညတစ်ညဟာ မြို့စွန်က အိမ်ဟောင်းကြီးထဲမှာ ထူးထူးခြားခြား တိတ်ဆိတ်နေတယ်။ အိမ်ကြီးရဲ့ သစ်သားကြမ်းပြင်ဟာ မိုးစက်တွေရဲ့ ရိုက်ခတ်သံကြောင့် အနည်းငယ် တုန်ခါနေသလို။ ဦးတုတ်ကြီး၊ အသက် ၄၀ နှစ်အရွယ် အိမ်ရှင်ကြီးဟာ ထမင်းစားပွဲမှာ တစ်ယောက်တည်း ထိုင်နေရင်း အနွေးဓာတ်နည်းနည်းပါးပါး ထွက်နေတဲ့ မီးခွက်ရောင်ကို ငေးကြည့်နေတယ်။ သူ့မျက်နှာမှာ အရင်ဘဝရဲ့ ဒဏ်ရာတွေ စွဲထင်နေပြီး တစ်ခုခုကိုလွမ်းဆွတ်သလိုလို…. တစ်ခါက သူ့ဘဝမှာ မိန်းမတစ်ယောက်ရှိခဲ့ဖူးပေမယ့် ကံကြမ္မာက သူ့ကို တစ်ကိုယ်တည်းနဲ့ ထားခဲ့တာ ဆယ်နှစ်ကျော်ခဲ့ပြီ။ ဒါပေမယ့် ဒီညမှာ သူ့ရင်ထဲမှာ တစ်မျိုးတစ်ဘာသာ လှုပ်ရှားမှုတစ်ခုကို ခံစားနေရတယ်။

အိမ်ရှေ့က စက်ဘီးဘရိတ်သံလေး ကြားလိုက်ရတယ်။

မေယု: အိမ်ငှားလာနေတဲ့ ကလေးမလေး။ အသက် ၂၀ ပဲရှိသေးတဲ့ သူမဟာ မြို့ထဲက စားပွဲထိုးအလုပ်ကနေ ပြန်လာတာဖြစ်မယ်။ မိုးစက်တွေ စိုရွှဲနေတဲ့ သူမရဲ့ ဆံနွယ်တွေဟာ လေညင်းနဲ့အတူ လှုပ်ယမ်းရင်း အိမ်ထဲကို ဝင်လာတယ်။ သူမရဲ့ ဖိနပ်စွတ်လေးက ရေစိုနေတာကြောင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ စိုစွတ်တဲ့ ခြေရာလေးတွေ ထင်ကျန်နေတယ်။

“ဦးလေး၊ ကျွန်မ ပြန်ရောက်ပြီနော်” ဆိုတဲ့ သူမရဲ့ အသံလေးက အိမ်ကြီးရဲ့ တိတ်ဆိတ်မှုကို ခဏလောက် ဖြိုခွဲလိုက်သလို ဖြစ်သွားတယ်။

“အေး၊ မိုးမိလား။ လာ၊ ထိုင်။ ထမင်းပူပူလေး စားလိုက်” ဦးတုတ်ကြီးက ပြောရင်း သူမကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တယ်။ မေယုရဲ့ စိုရွှဲနေတဲ့ အင်္ကျီလေးဟာ သူမရဲ့ ကိုယ်လုံးကောက်ကြောင်းကို ပေါ်လွင်စေတယ်။ အင်္ကျီအဖြူလေးက ရေစိုနေတာကြောင့် သူမရဲ့ အသားအရောင်ကို ခပ်ရေးရေး ထင်ဟပ်နေတယ်။ ဦးတုတ်ကြီး မျက်လွှာချလိုက်ပြီး သူ့ရင်ထဲမှာ တစ်စုံတစ်ရာ လှုပ်နိုးလာတာကို သတိပြုမိတယ်။ ဒါဟာ နှစ်ပေါင်းများစွာ အိပ်မောကျနေခဲ့တဲ့ ခံစားချက်တစ်ခုလို။

မေယုက ပြုံးလိုက်ရင်း ထမင်းစားဖို့ ထိုင်ချလိုက်တယ်။ သူမရဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေဟာ ဇွန်းကိုင်ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း လှုပ်ရှားနေတယ်။ ထမင်းပန်းကန်ထဲက အငွေ့တလူလူထွက်နေတဲ့ ဆန်ပြုတ်ကို တစ်ဇွန်းခပ်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းနားကို ယူလာတယ်။ သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေဟာ ဆန်ပြုတ်ရဲ့ အငွေ့ကြောင့် ခပ်ရေးရေး စိုစွတ်နေပြီး ဦးတုတ်ကြီးကို မသိမသာ ဆွဲဆောင်နေသလို။

“ဦးလေး မစားဘူးလား” လို့ မေယုက မေးတယ်။

“အော်၊ စားပြီးပြီ။ မင်းစားတာကို ကြည့်နေတာ” လို့ ဦးတုတ်ကြီးက ပြန်ဖြေရင်း သူ့အသံထဲမှာ အနည်းငယ် တုန်ယင်မှုပါနေတာကို သူကိုယ်တိုင် သတိထားမိတယ်။

ညစာစားပြီးတော့ မေယုက ပန်းကန်တွေကို ဆေးဖို့ ထလိုက်တယ်။ သူမရဲ့ ခြေသံလေးတွေက ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထွက်ပေါ်လာတယ်။ ဦးတုတ်ကြီးကတော့ ထမင်းစားပွဲမှာပဲ ထိုင်နေရင်း သူမရဲ့ နောက်ကျောပြင်ကို မျက်လုံးထောင့်ကနေ ခိုးကြည့်နေတယ်။ မေယုက ပန်းကန်ဆေးရင်း ရေစက်တွေက သူမရဲ့ လက်မောင်းတစ်လျှောက် စီးကျလာပြီး အင်္ကျီလက်ပြတ်လေးကို စိုစွတ်စေတယ်။ အဲဒီမြင်ကွင်းက ဦးတုတ်ကြီးရဲ့ နှလုံးခုန်သံကို အနည်းငယ် မြန်စေခဲ့တယ်။

“ဦးလေး၊ ဒီည ကျွန်မ အိပ်မပျော်ဘူးထင်တယ်။ မိုးသံကြားရင် အိပ်လို့မရဘူး” လို့ မေယုက ပန်းကန်ဆေးရင်း ပြောလိုက်တယ်။ သူမရဲ့ အသံလေးက အနည်းငယ် တိုးညင်းနေပြီး ဦးတုတ်ကြီးကို တစ်မျိုးတစ်ဘာသာ ဆွဲဆောင်နေသလို။ “အေး၊ ဒါဆို ဦးလေးနဲ့ ထိုင်စကားပြောမလား” လို့ ဦးတုတ်ကြီးက ဖိတ်ခေါ်လိုက်တယ်။ မေယုက ပန်းကန်ဆေးတာကို ခဏရပ်လိုက်ပြီး လက်ကို အင်္ကျီစွန်းနဲ့ သုတ်ရင်း ပြုံးလိုက်တယ်။ “ဟုတ်ပါတယ်၊ ဦးလေး” လို့ ပြန်ဖြေရင်း သူမဟာ ဦးတုတ်ကြီးရဲ့ ဘေးမှာ လာထိုင်တယ်။

သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ စကားဝိုင်းဟာ အစပိုင်းမှာ သာမန်လေးပဲ။ မေယုက သူမရဲ့ ငယ်ဘဝအကြောင်း၊ မြို့ထဲက အလုပ်အကြောင်းကို ပြောပြတယ်။ ဦးတုတ်ကြီးကလည်း သူရဲ့ လယ်ကွက်ဟောင်းတွေ၊ အရင်ဘဝအကြောင်းကို ခပ်တိုတိုပြောပြတယ်။ ဒါပေမယ့် စကားတွေ ဆက်လာတာနဲ့အမျှ သူတို့ရဲ့ အကြည့်တွေဟာ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ပိုမိုနီးကပ်လာတယ်။ မေယုက သူမရဲ့ လက်ကို ဦးတုတ်ကြီးရဲ့ လက်မောင်းပေါ် မှီလိုက်တယ်။ အဲဒီအထိအတွေ့ဟာ ဦးတုတ်ကြီးရဲ့ ရင်ဘတ်ထဲမှာ မီးပွားလေး တစ်ခုကို ထွန်းညှိလိုက်သလို။

မိုးသံက ပိုမိုကျယ်လောင်လာချိန်မှာ အိမ်ထဲမှာ မီးခွက်ရောင်လေးနဲ့ သူတို့နှစ်ယောက် မျက်လုံးချင်းဆုံတယ်။ မေယုရဲ့ မျက်ဝန်းတွေထဲမှာ အပြစ်ကင်းတဲ့ ဆွဲဆောင်မှုတစ်ခုကို ဦးတုတ်ကြီး မြင်လိုက်တယ်။ “ဦးလေး၊ ကျွန်မကို နွေးအောင် ဖက်ပေးပါလား” လို့ မေယုက တိုးတိမ်တဲ့ အသံနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။ အဲဒီစကားဟာ ဦးတုတ်ကြီးရဲ့ နှလုံးသားကို လှုပ်နှိုးလိုက်သလို။ သူဟာ ချီတုံချတုံဖြစ်ရင်း လက်တွေကို မေယုရဲ့ ပခုံးပေါ် ဖြည်းဖြည်းချင်း တင်လိုက်တယ်။

သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဖက်တွယ်လိုက်တဲ့အခါ အချိန်တွေဟာ ရပ်တန့်သွားသလို ခံစားရတယ်။ မေယုရဲ့ နူးညံ့တဲ့ အသက်ရှုသံက ဦးတုတ်ကြီးရဲ့ လည်တိုင်မှာ ထိတွေ့နေတယ်။ သူမရဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေဟာ ဦးတုတ်ကြီးရဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ ဖြည်းဖြည်းချင်း လှုပ်ရှားလာတယ်။ ဦးတုတ်ကြီးကလည်း သူ့လက်တွေကို မေယုရဲ့ ခါးကွေးလေးပေါ် ဖြည်းဖြည်းချင်း ရွှေ့လိုက်တယ်။ သူမရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးက နွေးထွေးနေပြီး အင်္ကျီစိုစိုကနေ ထွက်လာတဲ့ သူမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ရနံ့က ဦးတုတ်ကြီးကို မူးမေ့စေသလို။

“မေယု၊ ဒါ မမှားဘူးလား” လို့ ဦးတုတ်ကြီးက တိုးတိုးမေးတယ်။ သူ့အသံထဲမှာ စိုးရိမ်မှုရောထွေးနေပေမယ့် လိုအင်ဆန္ဒတစ်ခုက ပိုမိုသိသာနေတယ်။ မေယုက ပြုံးလိုက်ရင်း “ဦးလေးက ကျွန်မရဲ့ ဒုတိယအချစ်ပဲ။ ဒါကို ဘယ်သူမှ မပြောင်းလဲပေးနိုင်ဘူး” လို့ ပြန်ဖြေတယ်။ အဲဒီစကားနဲ့အတူ သူမရဲ့ လက်တစ်ဖက်က ဦးတုတ်ကြီးရဲ့ လည်ပင်းကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွတ်သပ်လာတယ်။

မိုးညရဲ့ အမှောင်ထဲမှာ သူတို့နှစ်ယောက်ဟာ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ပိုမိုနီးကပ်လာခဲ့တယ်။ မေယုရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ဦးတုတ်ကြီးရဲ့ မျက်နှာနားကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ချဉ်းကပ်လာတယ်။ သူမရဲ့ အသက်ရှုသံလေးက ဦးတုတ်ကြီးရဲ့ နှုတ်ခမ်းနားမှာ နွေးထွေးစွာ ထိတွေ့နေတယ်။ ဦးတုတ်ကြီးကလည်း သူ့လက်တွေကို မေယုရဲ့ ဆံနွယ်တွေကြားထဲ ထည့်လိုက်ပြီး သူမရဲ့ မျက်နှာလေးကို ညင်သာစွာ ဆွဲယူလိုက်တယ်။ သူတို့ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ ထိတွေ့လိုက်တဲ့အခါ မိုးသံကြားထဲမှာ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ နှလုံးခုန်သံတွေဟာ တစ်စည်းတည်းဖြစ်သွားသလို။

အဲဒီနောက် သူတို့ရဲ့ အထိအတွေ့တွေဟာ ပိုမိုရဲတင်းလာတယ်။ မေယုက ဦးတုတ်ကြီးရဲ့ အင်္ကျီလည်ပြတ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲဖွင့်လိုက်ပြီး သူမရဲ့ လက်ဖဝါးလေးကို ဦးတုတ်ကြီးရဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ် တင်လိုက်တယ်။ ဦးတုတ်ကြီးရဲ့ ရင်ခုန်သံကို သူမလက်ဖဝါးထဲမှာ ခံစားရတယ်။ ဦးတုတ်ကြီးကလည်း မေယုရဲ့ အင်္ကျီစိုစိုကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ သူမရဲ့ အသားလွှာလေးဟာ မီးခွက်ရောင်အောက်မှာ ခပ်ဖျော့ဖျော့ ထင်ဟပ်နေတယ်။

လက်တစ်ဆုပ်စာထက်ပင် သာချင်နေသေးသော မေယု၏ ရင်သားအစုံကို ဦးတုတ်ကြီးက တစ်လုံးချင်း လက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ကာ ဖွဖွလေး ဆုပ်နယ်ပေးသည်။ တစ်လုံးပြီး တစ်လုံးရွေ့ပြောင်းကာ ဆုပ်နယ်နေရင်းက နို့အုံကြီးတွေ ထိပ်မှ နို့သီးလေးတွေကို စမ်းကာ နို့သီးထိပ်လေးတွေကို လက်မ လေးဖြင့် ပွတ်၍ပေးသည်။ ပြီးတော့လည်း လက်ဖဝါးထဲတွင် ထည့်ကာ လှိမ့်ပေးသည်။

မေယု၏ခါးလေးသည် တတွန့်တွန့် ဖြစ်နေရသည်။ ခဏအကြာမှာပင် သူမ၏ အာရုံတွေအားလုံးက ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ခြင်းခံနေရသည့် သူမ၏ ရင်သားတွေဆီ စုပြုံရောက်ရှိသွားရင်း မချိတင်ကဲဖြစ်ကာ ခံစားလာရတာကြောင့် မေယုသည် သူမ၏နှုတ်ခမ်းတွေကို ဦးတုတ်ကြီး၏ နှုတ်ခမ်းတွေဆီမှ ဖြုတ်၍ခွာလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကော့ရွှမ်းသော မျက်တောင်များ စင်း၍ကျနေသည့် သူမ၏ မျက်နှာလေးသည် ဘေးတစ်ဖက်သို့ စောင်းငဲ့ကာ လှည့်သွားသည်။

ဦးတုတ်ကြီးသည် မေယု၏နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ပေးနေရာကပင် သူ၏ဦးခေါင်းမှာ ကြွ၍ထလာပြီး သူမ၏ နို့အုံကြီးတွေကို တပ်မက်စွာဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ မေယု၏ နို့အုံကြီးများက ဖြူဖွေး၍ နုညက်နေပြီး ညိုပြာသော သွေးကြောကြီးနှစ်ချောင်းက အကြောစိမ်းလေးများကို ယှက်ဖြာဝေထားသည်။ ကိုင်တွယ်ဆုတ်နယ်ရသည်မှာ မာတင်း၍ အိနေသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက နီရဲ၍ နေသည်။ ထိုနို့အုံကြီးများအောက်မှ ပြားချပ်၍ တင်းမာနေ သော ဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေးသည် နုညက်စွာဖြင့် တဖြေးဖြေး အောက်သို့ ပြေပြေလေး ဆင်းသွားရာမှ တစ်နေရာအရောက်တွင် ခုံးမောက်၍ တက်သွားသည်။ ပြီးတော့ ထဘီအောက်သို့ တဖြေးဖြေး ငုပ်လျှိုးကွယ်ပျောက်သွားသော အသားစိုင်ဝင်းဝင်းလေးက ဦးတုတ်ကြီးကို အသက်ရှူမှားစေလေသည်။

ဦးတုတ်ကြီးက သူ၏လက်ကို မေယု၏ နို့အုံပေါ်မှ ခွာကာ အသာလေးကုန်း၍ စို့လိုက်တော့သည်။ ဆတ်ကနဲ တွန့်သွားရသော မေယုက ““အင့်”” လိုလို ““အွန့်”” လိုလို အသံလေးတစ်ခု သူမ၏ နှုတ်ဖျားမှ ပွင့်အန်ရင်း ဘေးသို့ စောင်းငဲ့ထားသော သူမ၏မျက်နှာလေးမှာ ပက်လက်လေးပြန်၍ လန်လာသည်။ ဒါပေမဲ့ စောစောကလိုတော့ သူမ၏ မျက်နှာလေးမှာ ပြေပြစ်မှုမရှိတော့ပေ။ တစုံတရာကို မဲတင်းထားရပုံလေးပေါက်၍နေလေသည်။
ပြီးတော့ တဆက်တည်းမှာပင် သူမ၏ လက်လေး နှစ်ဖက်က တစ်ဖက်က ဦးတုတ်ကြီး၏ လည်ပင်းဆီသို့၎င်း၊ တစ်ဖက်က ကျောပြင်ကြီးဆီသို့၎င်း ရောက်၍သွားကာ မချင့်မရဲဖြင့် ဖက်တွယ်လိုက်တော့သည်။

မေယု၏ ရင်သားနှစ်မွှာကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ဆိုသလိုပင် တစ်လုံးချင်း တစ်လုံးချင်း တစ်လှည့်စီ စို့ပေးနေရင်းက ဦးတုတ်ကြီး၏ လျှာက သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးကို ထိုး၍ကော်ကာ ယက်ပေးလိုက်သည်။ မေယုသည် ဖြတ်ကနဲ သူမ၏ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ထားလိုက်ရရှာသည်။

ထိုကဲ့သို့ သူမ၏ နို့တွေကို စို့ပေးနေရင်းကပင် ဦးတုတ်ကြီး၏ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ ထွေးထွေးအိအိ ကိုယ်လုံးလေးကို အားမလိုအားမရ ဖက်၍ထားပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်ကတော့ မေယု၏ ခါးမှာ ဝတ်ထားသော ပွင့်ရိုက်ထဘီလေး၏ အထက်ဆင်စလေးကို သူမ၏ ခါးတွင် ညှပ်လျှက်သားရှိနေရာမှ ဆွဲ၍ နှုတ်လိုက်သည်။ ထဘီစလေးကို တဖြေးဖြေးချင်း လျှောချ၍ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ အမွှေးစလေးများက ခပ်ပါးပါးလေး ထွက်ပေါ်လာ ကြသည်။ ပြင်ပလေနှင့် ထိတွေ့လိုက်ရမှုကြောင့်ပင်ထင်၏။ သူမ၏ ဆီးခုံလေးရှိ ဖြူဝင်းသော အသားစိုင်လေးများသည် ကြက်သီးလေးများ ဖျန်းကနဲထသွားရသည်။

တုန်ရီလှုပ်ရှား၍နေသော ဦးတုတ်ကြီး၏ လက်ချောင်းလေးများက ဖြူတင်းမို့ဝင်းသော ဆီးခုံလေးကို တို့ထိ ပွတ်သပ်လိုက်မိသည်။ ထဘီလေးကို ထပ်မံ၍ လျှော့ချလိုက်ပြန်ပါသည်။ အမွှေးရှည်ရှည်လေးများက ကြမ်းရှရှလေးဖြစ်ကာ လိမ်ယှက် ရှုပ်ထွေးလျှက် အုံဖွဲ့ကာနေသည်။ စောက်မွှေးကြမ်းနီကျင်ကျင်လေးများကို လွန်မြောက်၍လာသော အခါတွင်တော့ လက်သည်းထိပ်ဖျားခန့် နက်ရှိုင်းသော ချိုင့်ခွက်လေးသည် ဦးစွာထွက်ပေါ်၍ လာသည်။ ထိုချိုင့်ခွက်ကလေးထဲ၌ ညပ်၍ ပြူထွက်ရန် အားယူနေသော ပဲကြီးစေ့လေးပမာခန့်ရှိသော အစေ့တက်လေးက မင်းမူ၍နေသည်။ ထိုမဝံ့မရဲလေး ခေါင်းပြူကြည့်နေသော အစေ့တက်လေး၏ အောက်သို့ နိမ့်ဆင်းပြေးဝင်သွားသော အက် ကြောင်းကြီးကမူ ထူထဲကာ ဖောင်း၍ ပြောင်တင်းနေသည်။ ထိုအက်ကြောင်းကြီးက သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြား မှ အောက်သို့ ကွေးဆင်း၍ ပျောက်ကွယ်သွားရာ ဘယ်ဝယ်ဘယ်ဆီမှာ ဆုံးသည်ဟု မသိနိုင်ပါတော့ချေ။

ပြီးတော့လည်း ကျန်သေးသည်။ သူမ၏ အမွှေး လေးများက ဆီးခုံတွင်သာရပ်တန့်၍ မသွားဘဲ ပေါင်ခြံမှ မှေးမှေးလေး သွယ်တန်းသက်ဆင်းလာကာ စောက်ပတ်အကွဲ ဘေးတဖက်တချက်ဆီ၌ ရိပ်ရိပ်လေး ရစ်ငိုက်၍နေရသည်။ သူမ၏ပွင့်ရိုက်ထဘီလေးကတော့ ခြေဖျားမှတဆင့် လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ပင် ကျွတ်၍ထွက်သွားချေပြီ ဖြစ်သည်။

မေယု၏ ထဘီလေးကို တဖြေးဖြေး ချွတ်၍ ဆွဲချ လိုက်ရင်းက သူမကို တပ်မက်လာသော စိတ်များကြောင့် စို့ပေးနေသော နို့တွေကို လွှတ်ပေးလိုက်ကာ တဖြေးဖြေး ပြေးထွက်ပေါ်လာသော မေယု၏ အသားစိုင်လေးများကို ငေး၍ ကြည့်နေလိုက်မိသော ဦးတုတ်ကြီးသည် ဖောင်းတစ် ပြည့်ဖြိုးသော သူမ၏ ခြေဖျားလေးမှတဆင့် ထဘီလေး ကျွတ်ထွက်သွားရပြီးသည့် ခဏမှာပင် စွဲမက် ဖွယ်ကောင်းလှသော သူမ၏ ချစ်စရာ အင်္ဂါအစုံအလင်ကို တပ်မက်လွန်းသော စိတ်ကြောင့် သူ၏ရမက်မီးတို့သည်လည်း ဟုန်းကနဲ ထ၍ လာရတော့ရာ ဦးတုတ်ကြီးသည် သက်ပြင်းတစ်ချက်ကို သာသာလေး မှုတ်ထုတ်လိုက်ရင်း သူ၏ မျက်နှာကို ငုံ့၍ ကြမ်းရှရှ စောက်မွှေးလေးတွေကြားသို့ သူ၏ နှာသီးဖျားကို တိုးတင်ကာ ဖောင်းအိ၍နေသော မေယု၏ စောက်ပတ်အုံကြီးကို ဖိကပ်၍ နမ်းရှိုက်လိုက်ပါတော့သည်။

““အို .. ဦးတုတ် ..””

မေယုတစ်ယောက် ဆတ်ကနဲ တုန်၍သွားသည်။ အထိတ်တလန့်လေး ခြောက်ခြားစွာ ရေရွတ်လိုက်သော သူမ၏ စကားလုံးလေးတွင် ““ဦးတုတ်”” နော် ကလေးဆိုတာပင် မပါတော့ ..။

ဦးတုတ်ကြီးက မေယု၏ စောက်ပတ်အုံ ဖောင်းဖောင်းကြီးထက်သို့ ဖိကပ်၍ထားသော သူ၏ နှာခေါင်းကို မကျဘဲ မေယု၏ စောက်ပတ်အုံလေးပေါ်၌ပင် ဖိကပ်၍ထားရာက သူမ၏ အမွှေးလေးကြားသို့ လျှောတိုက်ကာ ထိုးလိုက်ရင်း စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း ထိပ်နားဆီသို့ သူ၏ နှာခေါင်းကို လျှောတိုက်၍ ရွေ့လျှားလိုက်သည်။

““အို .. အို ..”“

““ဟင်း”” ..

““အ .. ””

““အင်း . ဟင်း ..””

““အို..အို””

ဟု မြည်တမ်းရင်း မေယု၏ ကိုယ်လုံးတီးလေးမှာ ဆတ်ဆတ်ခါသွားရသည်။ ဦးတုတ်ကြီးက သူ၏ နှာသီးဖျားကို ရွေ့လျှားသက်ဆင်းလာရာမှ ရပ်လိုက် တော့မှ မေယုသည် ဟင်း ဟု သက်ပြင်းချနိုင်ခဲ့သည်။ သူမ၏ သက်ပြင်းသံလေးမှ မဆုံးသေး ဦးတုတ်ကြီး၏ နှာခေါင်းထိပ်က သူမ၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထိပ်ရှိ ဖောင်းတစ်နေသော အသားစိုင်လေးဆီသို့ ဖိ၍ ထိုးနှစ်ကာ နမ်းလိုက်တော့ရာ မေယုသည် “အ” ဆိုသော အသံလေး ထွက်သွားကာ အသက်ရှူရပ်သွားရရင်း သူမ၏ ခါးလေးမှာ ကော့ကနဲတက်သွားရသည်။ ပြီးမှ ဦးတုတ်ကြီးက သူ၏ နှာခေါင်းကို ကြလိုက်တော့မှ အင်းကနဲ သက်ပြင်းကိုချကာ ဟင်းကနဲ အသက်ကို ရှူထုတ်လိုက်ရလေတော့သည်။

မေယု၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးထိပ်မှ သူ၏ နှာခေါင်းထိပ်ကို ကြပြီးသည်နှင့် မှိုးလှိုင်ကျော်၏ လက်က စောက်ဖုတ်အုံလေးပေါ်သို့ ရောက်၍ သွားပြန်ပါသည်။ ပြီးတော့ မို့ဖောင်း၍ ထွေးအိနေသော သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို ဖွဖွလေးညှစ်လိုက်သည်။

““အင့် ..ဟင့် .. ဦးတုတ် .. ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ .. ဟင့် .. အို .. ဦးတုတ်ကလည်းကွယ် ..ဟင့်””

ဦးတုတ်ကြီးက မေယု၏ စောက်ဖုတ်လေးကို တစ်ချက်မျှ ဖျစ်ညှစ်လိုက်ပြီး သူ၏ လက်ဖဝါးက စောက်ဖုတ်ပေါ်သို့ အပြားလိုက်အုပ်၍ ကပ်ကာ စောက်ပတ် မျက်နှာစာဖြစ်သော အကွဲကြောင်း ရှေ့ဖက်ဆီသို့ ဖောင်းတင်း၍နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေကို လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ မေယု၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးဖင်ကြီးမှာ လိမ့်ကနဲ တစ် ချက်ဖြစ်သွားရင်း သူမ၏ ပေါင်ဖြူဖြူကြီးနှစ်ဖက်မှာ ကြွ၍ တဝက်တပျက် ထောင်တက်လာကြသည်။ ထိုအခါတွင် ဦးတုတ်ကြီးသည် သူရှိနေရာဖက်ရှိ လုံးလုံးလျှားလျှားထောင်၍ မတက်သေးဘဲ တဝက်တပျက်သာ ကြွ၍ထောင်တက်နေသော မေယု၏ ပေါင်လုံးကြီး အောက်သို့ သူ၏ လက်ကိုလျှိုသွင်းလိုက်ကာ သူ၏ လက်ကို မေယု၏ စောက်ဖုတ်ပေါ်သို့တင်ကာ ပွတ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။

ဒီတစ်ခါတွင်တော့ မေယု၏ နှုတ်ဖျားမှ ဘာသံမှ ထွက်၍မလာတော့ဘဲ သူမသည် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်လိုက်ရပြန်ရာက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် လှုပ်လှုပ်ရှားရှားလေး ဖြစ်သွားရကာ ပေါင်ဖွေးဖွေးကြီး နှစ်ဖက်ကတော့ ဒူးကွေးလျှက် လုံးလုံးလျားလျားကြီး ထောင်တက်သွားပေ တော့သည်။ ပြီးတော့လည်း သူမ၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးတွင် အရည်လေးများမှာ စို၍လာပြီဖြစ်သည်။

မေယုတစ်ယောက် ဘယ်အရာကမှ တားဆီးပိတ်ပင်၍ မရနိုင်သော သူမ၏ ရမက်ဆန္ဒတို့သည် ပြင်းပြစွာဖြင့် ရှိနေကြလေပြီ။ ဦးတုတ်ကြီး၏ လီးတန်ကြီးမှာလည်း မာကြောလွန်းနေပြီဖြစ်ကာ သူ၏ ပုဆိုးအောက်တွင် တလန်းလန်းဖြင့် ဖြစ်နေရလေသည်။

မေယု၏ စောက်ပတ်အုံ အသားစိုင်လေးနှင့် ထိတွေ့ မိခဲ့သော သူ၏ နှာသီးထိပ်လေးသည် ခပ်တင်းတင်းလေး ခံစားဖြစ်ပေါ်နေရပြီ။ မေယု၏ ညှီသင်းသင်းစောက်ဖုတ်ရနံ့လေးက သူ၏ နှာခေါင်းဝမှ မထွက်ဘဲ စွဲမြဲ၍ ကျန်ရစ်နေသေးသည်။ ဦးတုတ်ကြီး၏ ကိုယ်လုံးကြီးက မေယု၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ကြွ၍သွားခဲ့ပြီး ဘေးတွင်ထိုင်လိုက်ရာက ဦးတုတ်ကြီးက သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို စိမ်ပြေနပြေ ပွတ်ပေး နေခြင်းဖြစ်သည်။

ဦးတုတ်ကြီး၏လက်က ဖောင်းမို့ ခုံးမောက်ကာ တင်း၍နေသော သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့်အုပ်၍ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ပွတ်လိုက် ဝေ့ဝှိုက်၍ ပွတ်လိုက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ယုယစွာ ပွတ်ပေးနေသည်။ သူမ၏လက်က စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးများ ပေါ်သို့ အရောက် လက်မဖြင့် သူ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား ဖောင်းဖောင်းကြီးတွေကိုဖိ၍ ပွတ်ပေးသည်။ ပြီးတော့ တင်းစေ့နေသော သူမ၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက်သို့ သူ၏ လက်ချောင်းလေးကို ကပ်၍ ဆွဲတင်ကာ ပွတ်လိုက်သည်။

““အင့် . ဟင့် .. ဦးတုတ် ..””

နောက်ဆုံး ““ဦးတုတ်””ဟူသော အသံလေးက သံရှည်လေးဆွဲ၍ ဖွေးနှစ်နေသော မေယု၏ ဖင်သားကြီးများက လိမ့်၍သွားရသည်။ မေယု၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးကို နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်၍ အပွတ် ဦးတုတ်ကြီး၏ လက်ချောင်းထိပ်လေးက စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးကြားမှ ပြူထွက်ရန် အားယူနေသော စောက်စေ့အတက်လေးကို သာသာလေး ဖိကာပွတ်လိုက်သည်။

““အို .. ဟင့် .. ကျွတ်..ကျွတ်..””

မေယု၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ဆတ်ကနဲ တုန်သွားရင်းသူမ၏ လက်လေးတစ်ဖက်က ဦးတုတ်ကြီး၏ လက်မောင်းအိုးကြီးဆီသို့ ဖြတ်ကနဲ ရောက်၍လာကာ ဆုပ်၍ညှစ်လိုက်သည်။ ဦးတုတ်ကြီးက သူမ၏ စောက်စေ့လေးကို ပွတ်တုန်းကတော့ သာသာလေးပင် ဖြစ်သော်လည်း နုညက်လွန်းသော အစေ့လေး၏ အတွေ့ကြောင့် အားက ပို၍သွားရတော့ရာ ခပ်ဖိဖိလေး ပွတ်မိသွားပြီး မေယုမှာ တကျွတ်ကျွတ်ဖြင့် စုပ်သပ်လိုက်ရသည်။ သူ၏လက်ကို မေယု၏ စောက်ဖုတ်ပေါ်မှ ကြကာ သူ၏ အထိအတွေ့မှန်သမျှကို မေယု၏ထံမှ အားလုံးရုတ်သိမ်းလိုက်သည်။

ပြီးတော့ ဦးတုတ်ကြီးသည် သူ၏ ရှေ့တွင် ပက် လက်လေး ဖြစ်၍နေသော မေယု၏ ကိုယ်လုံးတီးလေးကို စိမ်ပြနပြေပင် ထိုင်၍ ခေါင်းဖျားခြေဆုံးကြည့်၍နေသည်။ ခဏမျှအတွင်းမှာပင် သူမ၏ မှေးစင်းထားသော မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးများသည် ဖြတ်ကနဲ ပွင့်လာကာ သူဘာလုပ်နေတာလဲဟု လှမ်း၍ကြည့်ကာ အကဲခတ်လိုက်သည်။

““ဦးတုတ် .. အဲလိုကြီး .. ကြည့်မနေနဲ့ကွာ””

သူ့လက်ဦးတုတ်းကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားသော လက် လေးဖြင့် သူကိုလှုပ်၍ ပြောလိုက်သည်။ ဦးတုတ်ကြီး၏ အကြည့်က သူမ၏ မျက်နှာလေးဆီသို့ ရောက်လာပြီး သူက စွဲမက်စရာ အပြုံးလေးတစ်ခုကို ဖန်တီးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ..

““သိပ် .. လှတာဘဲ မေယုလေးရယ် ..””

ဟု ခပ်ညီးညီးလေး ပြောလိုက်သည်။

““ဟင့် ..””

ပြုံးယောင်ယောင်လေးဖြစ်၍ သွားရသော မေယု၏ မျက်နှာလေးပေါ်တွင် ရှက်သွေးလေးတွေ ဖြတ်သွားသည်ကို ဦးတုတ်ကြီးက အသေအချာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ပြီးတော့ မေယု၏ မျက်နှာလေးက သူ့ထံမှ လွှဲဖယ်သွားကာ တဖက်သို့ စောင်းငဲ့၍ သွားရပြန်သည်။ တခဏမျှ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်၍ သွားရပြန်သည်။

ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေသော သူမကို အရွယ်ရောက်ပြီး ယောက်ျားတစ်ယောက် သူမ၏ ဘေးတွင် ကပ်ရက်ထိုင်ကာ တစိမ့်စိမ့်ဖြင့် တပ်မက်စွာ ထိုင်ကြည့်နေလေတော့ စောစောက သူ၏အချော့အမြူ အပွတ်အရမ်းများကြောင့် ထကြွ၍နေရပြီဖြစ်သော မေယု၏ ရမက်မီးတို့ကို လေပင့်ပေး သလိုဖြစ်ကာ ပို၍ပင် သူမ၏ ရမက်များမှာ သောင်းကျန်း၍ လာရသည်။ ပြီးတော့လည်း ရင်ထဲမှ မချိတင်ကဲဖြစ်၍ လာရကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးတစ်ခုလုံးမှာလည်း မနေတတ် မထိုင်တတ် ဖြစ်လာရလျက် ဒူးကွေးကာ ထောင်ထားမိလေပြီဖြစ်သော သူမ၏ ပေါင်ဖြူဖြူကြီးများမှာပင် စေ့လိုက် ကားလိုက် ဖြစ်၍နေရသည်။ ဒီလိုချည်း ဆက်၍နေရန် အောင့်အီးသည်းခံခြင်းငှာ မစွမ်းဆောင်နိုင်တော့သဖြင့် သူမသည် တစုံတခုကို ပြောရန် အားယူလိုက်စဉ်မှာပင်

““မေ..ယု ..””

““အင် ..”

ပြန်ထူးလိုက်သော မေယု၏ အသံလေးက သူ့အသံ ထက်ပင် ပို၍ တိုးလျပါသည်။ ဒီလိုထူးလိုက်ရင်းမှပင် လွှဲဖယ်၍ ဘေးတစ်ဖက်သို့ စောင်းငဲ့ထားသော မေယု၏ မျက်နှာလေးက ပြန်၍လှည့်လာကာ ကော့ရွှမ်းသော သူမ၏ မျက်တောင်ကြီးများကို တစ်ချက် နှစ်ချက်မျှ ပုတ်ခတ်လိုက်ရင်း သူမ၏ မျက်လုံးလေးများဖွင့်လိုက်ကာ မိုးလှုင်ကျော်ရဲ့ မျက်နှာကို ရွှမ်းရွှမ်းစားစား ကြည့်လိုက်သည်။ ဦးတုတ်ကြီးက ဘာမှမပြောသေးဘဲ သူမ၏ မျက်နှာလေးကို မက်မောစွာဖြင့် ငေး၍ကြည့်နေသည်။

““ဦးတုတ် .. ပြောလေ .. ဦးတုတ်ရယ်””

ဒီတော့မှ သူက သက်ဝင်လှုပ်ရှားလာပြီး သူ၏ ချစ်စရာ နှုတ်ခမ်းလေးတွေက လှုပ်ရှား၍လာသည်ကို မေယုမြင်လိုက်ရသည်။

““ဦးတုတ် ..ကို .. ချစ်လားဟင်””

““အော် .. ဦးတုတ်ရယ် .. ဖြေဖို့ရောလိုသေးလို့လားကွယ် ..””

““ဟင့်အင်း .. မေယုလေး .. ပြောတာကို ဦးတုတ်ကြားချင်လို့ ..””

သူ့ကို ရွှမ်းရွှမ်းစားစား ကြည့်၍နေသော မေယု၏ မျက်နှာလေးက ပြုံးယောင်သန်း၍သွားသည်။ ပြီးတော့ သူ့မျက်နှာလေးကို စေ့စေ့လေး ကြည့်လိုက်သည်။

““ဦးတုတ်.. သိပ်ပြီးကြားချင်လား..””

““အင်း””

““လာ ဒါဆို အနားကပ်””

သူမက သူ့လက်ဦးတုတ်းကို ဆွဲ၍ အခေါ် သူ့မျက်နှာက မေယု၏ မျက်နှာပေါ်သို့ကပ်လာပြီး မျက်နှာကို စောင်းကာ သူ့နားလေးကို မေယု၏ နှုတ်ခမ်းများသို့ တေ့ကပ်ပေးလိုက်သည်။ မေယုက သူ့နားနုနုလေးကို သူမ၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဖြင့် ဖိညှပ်လိုက်ပြီး သွာလေးဖြင့် ဖွဖွလေးကိုက်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ..

““ဦးတုတ်ကို မေယုလေး က ချစ်လွန်းလို့ .. မေယုလေး တကိုယ်လုံးကို ပုံအပ်လိုက်တာပေါ့ကွယ်””

မေယုက တုန်ခိုက်စွာ ပြောလာသည်။ သူ့မျက်နှာလေးက လှည့်လာကာ မေယုနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။

““ဒါဆို .. ဦးတုတ် .. တအားချစ်တော့မယ်နော်””

လို့ပြောပြီး သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို ကြွလိုက်သည်။

““သိပ်ဆိုးတဲ့ကောင်လေး ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး””

ဟု စိတ်ထဲကပြောရင်း သူ့ကို မေယုက ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် ရှက်သွေးတို့မှာ မေယု၏ မျက်နှာလေး တစ်ခုလုံးတွင် နီမြန်းရုံသာမဟုတ်တော့ဘဲ ကြက်သွေးရောင်ပင် ထ၍နေရချေပြီ။ ပြီးတော့ သူက သူ့အဝတ်အစားတွေ အကုန်လုံးကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ မေယုက မျက်လုံးလေးတွေကို ပြန်ပြီး မှိတ်ဖို့ ကြံလိုက်ပေမဲ့လည်း မမှိတ်တော့ဘဲ ဖွင့်လျက်ကပင် သူ့ကို ခပ်ရဲရဲပင် ကြည့်နေလိုက်သည်။ မေယု၏ ကိုယ်လုံးလေး တစ်ခုလုံး တုန်ရင်၍နေသည်။ သူ့အဝတ် အစားတွေအားလုံး ကျွတ် ထွက်သွားပေပြီ။

““အို..””

မေယု၏ နှုတ်ဖျားမှ ယောင်ရမ်း၍ ထွက်သွားရရင်း မေယု၏ အကြည့်များသည် စူးရှ၍ သွားရသည်။ ပြီးတော့ အလိုအလျှောက်ပင် သူမ၏ မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးသည် မှိတ်၍ ကျသွားတော့သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် သူက မေယု၏ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို အသာလေး ဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်ရင်း မေယုရဲ့ ကိုယ်လုံး လေးကို ဖက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့ကိုယ်လုံးကြီးက မေယု၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ လှိမ့်၍တက်လာသဖြင့် သူမ၏ ပေါင်တွေကို ပြန်ဆန့်ကာ ကားပေးလိုက်သည်။ သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ ရောက်၍လာသော သူ့ကိုယ်ကြီး အလေးချိန်ကြောင့် မေယု၏ လည်ချောင်းအတွင်းမှ “အွန့်” ကနဲဖြစ်သွားရသည်။ ဆန့်၍ကားပေးထားသော သူမ၏ ပေါင်ကြားသို့ သူ့ကိုယ်လုံး ကြီး ကျကျနန ရောက်သွားချိန်မှာပင် သူက မေယု၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို လွှတ်ကာ ဒူးထောက်၍ ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မေယု၏ ကား၍ဆန့်ထားသော ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပြန်၍ ဒူးကွေးပြီး ထောင်ပေးလိုက်သည်။

ဒီအခိုက်မှာပင် မေယုကလည်း ကြယ်သီးအားလုံး ပြုတ်ကာ ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေပြီဖြစ်သော သူ၏ ဂျင်းရှပ်အင်္ကျီလေးကို အမြန်ပင် ဆွဲ၍ ချွတ်ပစ် လိုက်သည်။ သူ့လီးတန်ကြီးက မေယု၏ အရည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်နေသော စောက်ပတ်ဝသို့ တေ့ထောက်၍ အလာတွင် သူမ၏ ခါးလေးတွန့်သွားသည်။ ဦးတုတ်ကြီးက သူ၏ လီးတန်ကြီးကို မေယု၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုး၍ သွင်းချေပြီ။

““ဗျစ်.. အင့် . ဗျစ်. . ဗျစ် .. အင့် . အ .. ဟ .. ဗျစ် .. ပြတ်.. ဖွတ်..အ .. ကျွတ်..ကျွတ်””

မေယု၏ ကိုယ်လုံးတီး ဖြူဖြူလေးမှာ ကော့၍ တက်သွားသည်။

““ပလွတ်.. ဖတ် .. ဖွပ်””

လီးတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံး အဆုံးဝင်သွားပြီးသည်နှင့် ဦးတုတ်ကြီးက ချက်ခြင်းပင် ပြန်၍ ဆွဲထုတ်ကာ လိုးပါတော့သည်။

““အ .. အား .. အ .. အား အင့် ..အင်း””

မေယု၏နို့ကြီးများ ရှေ့နောက် လှုပ်ရမ်း၍နေသည်။ ကုတင်ကြီးကလည်း အဆက်မပြတ် တငြိမ့်ငြိမ့် ခုန်၍နေသည်။ အားနှင့် ဆောင့်ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း မေယု၏ ကိုယ်လုံးလေးက ခေါင်းရင်းဖက်သို့ သိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ တွန်းတင်တာ ခံရသလို တက်၍ တက်၍သွားသည်။ မေယု၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တင်းကြပ် ပြည့်သိပ်စွာ ဆောင့်လိုးနေသော ဦးတုတ်ကြီး၏ လီးကြီးက အရသာရှိလွန်းလှသည်။ စီးကနဲ စီးကနဲ တင်းတင်းကြီး ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ် အလိုး ကောင်းမှုကြောင့် မေယုမှာ အရသာထူးကြီးကို ခုံမင် နှစ်သက်နေမိသည်။ မချိတင်ကဲ မရိုးမရွ ဖြစ်လွန်းတာကြောင့် သူမ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကို စုလိုက်ကားလိုက် လုပ်လိုက်မိသည်။

““ပေါင်ကို ကားထားစမ်းပါ မေယုလေးရယ် .. ခပ်ဖြဲဖြဲလေးပေါ့ ..””

““ဒီထက်ပြဲချင်ရင်လည်း ကိုယ့်ဟာကိုယ်သာ ဖြဲတော့””

ဟုပြောရင်း မေယုက သူမ၏ ပေါင်လုံး ဖြူဖြူကြီး နှစ်လုံးကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပြန်မစေ့ဖြစ်အောင်လည်း သူမကိုယ်သူမ သတိထားလိုက်သည်။

““ဗြွတ် .. စွတ်..ပြွတ်..ဖွတ်””

““အ .. လားလားလား ..””

ဒီတစ်ချက်ကတော့ မေယုမျက်ရည်လေးများ ဝဲသွား သည်။ စောက်ရည်များ အံကျလာသည်ထိ ဖြစ်သွားရသည်။ ဒါပေမဲ့ အသဲခိုက်အောင်ပင် ကောင်းသွားရသည်။ အရသာတွေ ရှိသထက်ရှိလာကာ အားမလိုအားမရ ဖြစ်၍လာရသော မေယုက သူမ၏ ကိုယ်လုံးတီး ဖြူဖြူလေးကို လှေကလေးတစ်စင်းပမာ ဟိုဖက်စောင်း ဒီဖက်စောင်းနှင့် လူး၍ လှိမ့်ပေးကာ အလိုးခံသည်။

သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ခပ်စောင်းစောင်းဝင်၍ သွားသော လီးတန်ကြီးထိပ်က အတွင်းမှ အသားနု လေးများကို စောက်ခေါင်းနံရံပြင်မှ သပ်သပ်တွန်း၍ချကာ ထိထိမိမိကြီး ထိုးဆောင့်သည်။ ထိုအခါ စောက်ပတ်မျက်နှာပြင်ရှိ စောက်ပတ် နှုတ် ခမ်းသားနှစ်ဖက်က လီးတန်ကြီးကို အားရပါးရ ညှပ်ညှပ်ပြီး ဆွဲညှစ်နေကြသည်။

ဘသားချော ဦးတုတ်ကြီးက တဟင်းဟင်းနှင့် မနှောခွေ့၏။ တရှူးရှူးတရှဲရှဲဖြင့် မာန်ထကာ မေယု၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို စုံကိုင်ပြီး အားရပါးရပင် မနားတမ်း ဆောင့်၍ လိုးနေသည်။ မေယု၏ ဖင်ကြီးက ဖိအားကြောင့် ပြားပြားသွားပြီး မွေ့ယာထဲနစ်၍ နစ်၍ ဝင်သွားချေသည်။ ကြာလာတော့ တလှပ်လှပ်တုန်နေသော ရင်ကြောင့် အသက်ရှူနှုန်းတွေ ပြင်းထန်လာသည်။ မေယု၏ ရင်ထဲတွင် လှိုက်၍ မောလာသည်။ တဟင်းဟင်းဖြင့် ဖြစ်လာရသည်။

မေယု၏ ဖောင်းလွန်း ကားလွန်းကာ ဖြစ်နေသော စောက်ပတ်ကြီးတွင် အရည်တွေမှာ ရွှဲနစ်၍နေချေပြီ။ ထိုစောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ အရည်များစိုရွှဲကာ ပြောင်လက်၍ မာကြောသန်မာလှသည့် ဦးတုတ်ကြီး၏ လီးတန်ကြီးကလည်း တဟဲဟဲဖြင့် ပြင်းထန်စွာ ဆောင့်လိုး၍နေသည်။ ဦးတုတ်ကြီးသည် သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို မေယု၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ချလိုက်ရာ မေယု၏ လက်လေးနှစ် ဖက်က ချက်ချင်းပင် ဆီးကြို၍ တင်းကြပ်စွာ ဖက်လိုက်သည်။

ဦးတုတ်ကြီးက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ထားလိုက်ပြီး မေယု၏ ပါးလေးကို အကြာကြီး နမ်းလိုက်ကာ ဖင်ကိုကြွလျှက် ဖွတ်ကနဲ ဗြတ်ကနဲ အားကုန် ဆောင့်ရင်းက သူ၏ လီးချောင်းကြီးကို မေယု၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးပင် ထိုးစိုက် ဖိကပ်လိုက်ပြီး သုတ်ရည်များကို မေယု၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ ပန်းသွင်းလိုက်တော့သည်။

ပူကနဲ .. နွေးကနဲ အရသာကား ဆယ့်လေးငါးကြိမ်ထက်မနည်း မေယု၏ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ဆက်တိုက် ခံစားလိုက်ရပြီး မိုး‌လှိုင်ကျော်၏ လီးတန်ကြီးမှာလည်း အတင်းဆုံး အမာဆုံး ကြီးထွား မာကြောသွားခိုက်မှာပင် ကိုယ်လုံးလေး တစ်ခုလုံး သိမ့်ကနဲ တုန်ကာ ကော့တက်သွားရင်း မေယု၏ စောက်ရည်များကလည်း စောက်ခေါင်းထဲမှ ဦးတုတ်ကြီး၏ လီးတန်ကြီးကို ရှီးကနဲ ရှီးကနဲဖြင့် လေးငါး ခြောက်ကြိမ်ထက်မနည်း မြတ်နိုးစွာဖြင့် ဖျန်းပက်လိုက်ပါတော့လေသည်။

ပြီးပါပြီ။

ရေးသားသူ- မိုးကျရွှေကိုယ်