အချစ်ငတ်သော မိန်းမ
မအုံးကြည်က မချိတင်ကဲလေး ညည်းတွားရင်း မာဒင်၏တင်ပါးကို စွန်လက်သဲကုတ်သလို စုံကိုင်ပြီး ကုတ်လိုက်၏။ မာဒင့် တစ်ကိုယ်လုံးက ဝုန်းခနဲ ပေါက်ကွဲသွားဘိသည့်အလား သွက်သွက်ခါသွားကာ မအုံးကြည်ခါးသေးသေးလေးကို တင်းနေအောင်ဖက်ပြီး အားရပါးရကြီး ဆောင့်ချလိုက်ပြန်၏။ မအုံးကြည် တင်ပါးကြီးအစုံက ခါသွားသည်။
“ အိပ်ခန်းထဲသွားကြရအောင်ကွယ်…”
မအုံးကြည်က မောလျလျ အသံလေးနှင့်ဆို၏။ မာဒင်က မအုံးကြည်ကို ဖက်ထားလျက်မှ အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ တစ်ပတ်လှည့်ပြီး ဝင်လိုက်ကြသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး၏ အသက်ရှူသံတို့က ပူလောင်ပြင်းပြစွာ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ရိုက်ခတ်မိနေကြပြီး အသားဖြူသော မအုံးကြည်၏ မျက်နှာလေးမှာ အံ့ဩဖွယ်ကောင်းလောက်အောင် နုပျိုစိုလန်းပြီး ရှက်သွေးတို့ဖြင့် ရဲရဲနီလျက်ရှိသည်။ တစ်သက်လုံး မိမိမောင်အရင်းလိုပင် သဘောထား ဆုံးမသွန်သင်လာခဲ့သော မာဒင်ဆိုသည့် ကောင်လေး၏ အားရပါးရဖက်ပွတ်ခါ တင်ပါးကြီးကို တဆဆ ဆုပ်နယ်နေခြင်း အရသာမှာ မအုံးကြည်အတွက် တစ်ကြိမ်ဖူးမှ မခံစားရသော ကာမရာဂလှုံဆော်မှု အသစ်အဆန်း အတွေ့အကြုံတစ်ရပ်လိုပင် ဖြစ်နေပေရာ အပျိုရိုင်းလေးအလား ရွှေရင်အစုံမှာ သိမ့်သိမ့်တုန်နေမိရှာသည်။ မာဒင်ကလည်း ရဲတင်းသွက်လက်လာပြီး မအုံးကြည်မျက်နှာကို စေ့စေ့မကြည့်ရဲသည့်တိုင် ကိုယ်တွယ်ပွတ်သပ်ခြင်းကိုမူ စိတ်ရှိလက်ရှိကြီး လုပ်ရဲလာလေသည်။
မအုံးကြည်က သူမခါးကို တင်းနေအောင် ဖက်ထားသော မာဒင့်လက်ကို အသာအယာဖြုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ ခပ်စောင်းစောင်းလေး လှဲချလိုက်သည်။ မာဒင့်မျက်နှာကိုလည်း မဝံ့မရဲ တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်ကာ အကဲခတ်လိုက်သည်။ အတွေ့အကြုံမရှိသော လူပျိုရိုင်းလေး မာဒင်မှာမူ တရှူးရှူးတရှဲရှဲနှင့် မအုံးကြည် ခန္ဓာကိုယ်ကြီးတစ်ခုလုံးကို တကျွတ်ကျွတ် ဝါးစားတော့မယောင် အရောင်တဖျတ်ဖျတ် တောက်ပနေသော မျက်လုံးများဖြင့် စူးစူးကြီးကြည့်နေရင်း မအုံးကြည်ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်သို့ တက်ခွရန် တာစူနေသည်။
“ ဟဲ့…ဘယ်လိုလုပ်ဦးမှာလဲ…ဒီဘက်လာလေ…”
မအုံးကြည်က သူမခါးလည်မှ တက်ခွရန် ခြေထောက်ကြီးတစ်ဖက် မြောက်ကြွမြောက်ကြွ လုပ်နေသော မာဒင့်ကို ဆတ်ခနဲ ဆောင့်ဆွဲပြီး ကုတင်အလည်သို့ ဆွဲတင်လိုက်ရာ မာဒင်ခင်မျာ မအုံးကြည်ခါးပေါ်၌ ကန့်လန့်ကြီး မှောက်လျက် လဲကျသွားလေသည်။
“ ခိုးချင်တာလည်း ပြာလို့… လက်ကလည်း ချာလို့… ဟွန်း…”
မအုံးကြည်က သွားလေးများစေ့ထားရင်းက အားမလိုအားမရ တီးတိုးကြိမ်းဝါးလိုက်သည်။ မအုံးကြည်ကျောနောက်သို့ ရောက်သွားသော မာဒင်ကမူ မအုံးကြည်ကျောပြင်ကို ရင်ဘတ်ကြီးနှင့်အပ်ခါ တွင်တွင်ကြီးသာ ဖက်ထားရင်း တဟင်းဟင်း အဖျားတက်သလို ညည်းညူနေရင်း မာတင်းသန်စွမ်းလှသော လိမ်းဆေးလူးထားသော သူ့လီးထိပ်ကြီးဖြင့် မအုံးကြည်ဖင်ကြားသို့ ဂမူးရှူးထိုး ဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေပြန်ချေသည်။
“ အိုး…ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ…ကျွတ်…”
မအုံးကြည်က သူမဖင်ကြားသို့ မာကြောစွာ ထောက်ထားပြီး တဆတ်ဆတ် ညှောင့်နေခြင်းကို စိတ်မရှည်တော့ဘဲ ခပ်ဆတ်ဆတ်အော်းရင်း သူမခန္ဓာကိုယ်ကို မာဒင့်ဖက်သို့ ဖျတ်ခနဲ တစ်ပတ်လှည့်လိုက်သည်။ မအုံးကြည်မှ မွှေးပျံ့သော သနပ်ခါးရနံ့က မာဒင်စိတ်ကို ပိုမိုတက်ကြွစေပြီး သူ့ဖက်သို့လှည့်လာသော မအုံးကြည်၏ ပါးမို့အစုံကို တရှူးရှူး နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။
“ ကြည့်…အရမ်းဆိုးတာပဲ…”
မအုံးကြည်က ခပ်နွဲ့နွဲ့လေး မျက်စောင်းထိုးရင်း မာဒင့်ခန္ဓာကိုယ်နှင့် သူမခန္ဓာကိုယ်ကို ရင်ချင်းအပ်ကာ ပူးကပ်ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ အိစက်သော မအုံးကြည်၏ နို့ထွားထွားမို့မို့ကြီးနှစ်လုံးက မာဒင့်ရင်ကြီးကို အိစက်နွေးထွေးသော ခံစားမှုပေးလိုက်သည်။ မာဒင့်လက်အစုံက အလိုလိုပင် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီးဖြစ်ကာ တရွရွ ဆုပ်ညှစ်နယ်ဖတ်နေမိ၏။ တစောင်းလှဲထားသော မအုံးကြည်၏ အပေါ်ခြမ်း ပေါင်တန်ကြီးက ထောင်သွားသည်။ ခပ်စောင်းစောင်းလှဲထားသော အောက်ဖက်ပေါင်တန်ကမူ မာဒင့်ပေါင်ကြားသို့ မသိမသာလေး တိုးဝင်လိုက်သည်။ မာဒင်ကလည်း ကြွတက်လာသော မအုံးကြည်အပေါ်ပေါင်နှင့် အောက်ပေါင်ခွကြားသို့ သူ့ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ဆွဲလှန်လိုက်သည်။
အဝတ်မဲ့သွားသော ပေါင်သားချင်း အထိအတွေ့က နှစ်ဦးစလုံး၏ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှ ရာဂကာမသွေးများကို ပွက်ပွက်ဆူလောင်ကာ ထကြွလာစေလေသည်။ ပင့်လှန်ထားသော မာဒင့်ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးက မအုံးကြည်ပေါင်ရင်းကို နွေးနွေးကြီး စိုစွတ်စွာ တွေ့ထိမိကြ၏။ မအုံးကြည်လက်တစ်ဖက်က သူမထဘီကို ဆွဲတင်ပေးလိုက်ရာ မဲမှောင်နေသော စောက်မွှေးထူထူကြီးမှ အက်ကြောင်းထင်းထင်းကြီးထကာ ဖင်နှင့်တစ်ဆက်တည်းမျှ ရှည်လျားသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဘွားခနဲ ပေါ်လာလေသည်။
မာဒင်က တစောင်းအိပ်လျက် မျက်နှာချင်းဆိုင် လိုးရမည်ကို မလိုလားဟန်ဖြင့် ဇတ်ခနဲထကာ မအုံးကြည်၏ ထောင်ထားသော ပေါင်တန်ကြီးကို ပခုံးပေါ်ဆွဲမပြီး လက်ခွထက်သဏ္ဍာန် လီးကို တိုးကပ်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်အနံ့ရလိုက်ပြီးဖြစ်သော မာဒင်၏လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ်နှင့် မာန်ဖီကာ သွားရည်များ တမြားမြားကျလာ၏။ ဆီးစပ်ကျော်ရုံလေး ပင့်လှန်ထားသော မအုံးကြည်ထဘီစကို စောက်မွှေးတောကြီးကျော်ကာ ဗိုက်သားဖွေးဖွေးဥဥလေး ပေါ်သည်အထိ မာဒင်က ဆွဲလှန်လိုက်သည်။
“ အိုး…ဘာလို့…အကုန်လှန်ပစ်နေတာလဲ…”
မောလျတုန်ခါသောအသံဖြင့် မအုံးကြည်က မာဒင့်ကို မျက်စောင်းလေးထိုးကာ ပြောလိုက်သည်။ မာဒင်က ယခုအချိန်အထိ စကားတစ်လုံးမျှ ပြန်မပြောသေးဘဲ မအုံးကြည် မျက်နှာကိုလည်း စေ့စေ့မကြည့်။ ကြီးမားသော တစ်ထွာကျော်ကျော် ခပ်အာအာ ဖြစ်နေသည့် မအုံးကြည် စောက်ပတ်ကြီးကိုသာ အားရပါးရကြီး စိုက်ကြည့်ရင်း တံတွေးကို ‘ဂလု’ ခနဲမြိုချနေသည်။ မအုံးကြည်က ပက်လက်မကျတကျ အနေအထားမှ သူမစောက်ပတ်ကို လက်တစ်ဖက်နှင့် မမှီမကမ်းလေး လှမ်းဖုံးရင်း ရဲရဲနီသော မျက်နှာလေးဖြင့်။
“ ဘာဖြစ်လို့ တအားကြည့်နေမှန်း မသိဘူး…”
“ မမြင်မှ မမြင်ဖူးတာ…”
ပထမဆုံးအကြိမ် မာဒင်ထံမှ ခြောက်ကပ်ကပ် အက်ရှသော အသံတုန်တုန်ကို စတင်ကြားရသည်။
“ ဟေ့အေး…မကြည့်နဲ့ကွယ်…မမရှက်တယ်…”
တကယ်လည်း မအုံးကြည် ရှက်နေမိသည်။ နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီးမို့ စောက်ပတ်ကြီးက ထင်ထင်ရှားရှားဖြင့် အဆီရွှဲနေသလိုကြီး ဝင်းလက်နေသည်။ မအုံးကြည်သည် အလွန်အကျွံ အသားဖြူသော မိန်းမတစ်ယောက် မဟုတ်သော်လည်း ထဘီကို လှန်လိုက်သောအခါ စောက်ပတ်ကြီးမှာ ဖွေးဥနုဖတ်နေသည်ကို မာဒင် သတိထားမိသည်။ မအုံးကြည်၏ အတွင်းသား နုနုစိုစိုလေးများထက်စာလျှင်ပင် မာဒင် လီးတန်ကြီးက မီးသွေးရောင် ပေါက်နေသေးသည်။ မာဒင် မိန်းမ မလိုးဖူးသေးကြောင်း မအုံးကြည် ကောင်းကောင်းသိသည်။ စောက်ပတ်ကို မထိမကိုင်ရဲသလို ခွထိုင်ထားပြီး ငုံ့ကြည့်နေသော မာဒင့်ဟန်ပန်ကြီးက အသည်းယားစရာကောင်း၏။ မအုံးကြည် လက်နှင့်ဖုံးထားသလို လှမ်းဖိထားသောကြောင့် စောက်ပတ်မှာ ခပ်ရွံ့ရွံ့လေးဖြစ်နေပြီး မအုံးကြည်က လက်နှင့်ဖုံးသလိုလိုဖြင့် စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲပေးထားခြင်းလည်း ဖြစ်နေသည်။
မာဒင် သူ့လီးတန်ကြီးကို ဂုတ်မှနှိမ်ပြီး မအုံးကြည်၏ ပြဲအာအာ ရဲရဲနီသော စောက်ပတ်အဝသို့ တေ့သွင်းကာ သူ့ဖင်ကြီးကို ရှေ့သို့အနည်းငယ် တိုးကပ်လိုက်သည်။
“ ပြွတ်…ဗလွတ်…”
“ အင့်…အင်း…ကျွတ်ကျွတ်…”
မအုံးကြည်က စောက်ပတ်ကို ဖြဲပေးထားသော လက်ကို ရုတ်တရက် ဖယ်လိုက်ပြီး သူမဆံပင်များကို တင်းနေအောင် ဆွဲစုကိုင်ရင်း မျက်နှာလေးကို ရှုံ့မဲ့ကာ ကော့လန်သွားသည်။ မှိုငုံကြီးအလား ထိပ်ပိုင်းအလုံးအငုံကြီးက မအုံးကြည်စောက်ခေါင်းဝသို့ “ပြွတ်”ခနဲ ကျွံအဝင် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများက အတွင်းပိုင်းသို့ ပြိုင်တူလိပ်ဝင်ပြီး “တင်း”ခနဲ စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီး အလိုးခံလိုက်ရခြင်းကြောင့် မအုံးကြည်မှာ ကော့ခနဲ ဆတ်ဆတ်ခါသွားရသည်။
“ ဗြစ်…ပြစ်…ပြစ်…ဗြစ်…စွတ်…”
“ ဟ…အအား…ကျွတ်ကျွတ်…ကျွတ်ကျွတ်…”
ဖြေးဖြေး… ဖြေးဖြေးနှင့် လီးတန်ကြီးအဝင်ကို ငုံ့ကြည့်ရင်း ဖြေးညင်းစွာ သွင်းနေရာမှ မာဒင်က မအုံးကြည်နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲပြီး အားနှင့်ဆောင့်ချလိုက်၏။ စောက်မွှေးမဲမဲနှင့် လမွှေးနီနီကျင်ကျင်တို့ ရောထွေးသွားစဉ် လီးတန်ကြီး တဝက်နီးပါး စိုက်ဆင်းသွားလေသည်။
“ ပြွတ်…စွတ်…”
“ အောင့်မလေး…ဟင့်အင်း…အင်း…”
မာဒင့် လီးလုံးပတ်ကြီးက မအုံးကြည်ရဲ့ စောက်ပတ်အဝထက်ကြီးကာ ဝိုင်းစက်သော မအုံးကြည်စောက်ပတ်အဝလေးက မာဒင်လီးတန်ကြီး ပတ်ပတ်လည်ကို ဆွဲညှပ်ထားသလို တင်းတင်းကြီး ကြပ်တောင့်နေလေပြီ။
“ ပြွတ်…ဘွပ်…စွပ်…ပြွတ်…စွပ်…”
“ အောင့်မလေး အမေ့…အောင့်မလေး…လေး…”
နှစ်ချက် ဆင့်ကာ ဆင့်ကာ ဆောင့်သိပ်လိုက်သော မာဒင်လီးကြီးက မအုံးကြည် သားအိမ်ခေါင်း လုံးလုံးလေးကို ဒုတ်ခနဲ ဒုတ်ခနဲ နှစ်ချက်ဆက်တိုက် ဆောင့်မိလေသည်။ မအုံးကြည်လက်နှစ်ဖက်က ဘာကိုကိုင်ရမှန်းမသိအောင် ပျာယာခတ်သွားပြီးမှ မာဒင့်ပေါင်ကိုလှမ်းပြီး လက်သည်းများနှင့် ကုတ်ဆွဲထားလိုက်မိသည်။ ပေါင်သားတင်းတင်းကို မအုံးကြည်၏ လက်သည်းစူးစူးလေးများ ဆစ်ခနဲ နစ်ဝင်သွားသည်နှင့် မာဒင့်လီးတန်ကြီးမှာ အံ့ဩစရာကောင်းအောင် ထောင်းခနဲ မာကျစ်သွားသည်။ ဘာကြောင့် ထိုသို့ဖြစ်ရသည်ကို မာဒင် မသိ။
စောက်ပတ်အတွင်း၌ လီးတန်ကြီး ကျောက်သားကျောက်စိုင်ပမာ မာကြောသွားခြင်းကို မအုံးကြည်အရသာရှိစွာ ခံစားသိရှိနေပါသည်။ ယောက်ျားများက ဤသို့ပင် မိန်းမအင်္ဂါစပ်အတွင်း လိင်တန်ကြီးဝင်နေစဉ်၌ ပေါင်၊ ကျောပြင်၊ လက်မောင်း တစ်နေရာရာကို ကုတ်ခြစ်ပေးပါက ဤနှယ်ဖြစ်တတ်သည်ကို မအုံးကြည်သိ၏။ စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီး ထိုးသွင်းထားသော လီးတန်ကြီးက အနည်းငယ်လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း မအုံးကြည်စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ထူးကဲသော အရသာကို ခံစားနေရသည်။
“ ဗြွတ်…ဘွတ်…အင့်…အင်း…”
“ ဗြစ်…ပြွတ်…ပလွတ်…အင့်…အင်း…”
“ ပြွတ်…ဘွတ်…ဗြစ်…ပြွတ်…အင့်…အင်း…”
လေးလေးမှန်မှန်ကြီး ဆောင့်နေသော မာဒင့်လီးကြီး အဝင်အထွက်တိုင်း မအုံးကြည် မျက်လုံးအစုံမှေးစင်းကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြတ်လုနီးပါး ကိုက်ရင်း တအင်းအင်း ညည်းနေ၏။
မာဒင်က လီးနှင့်စောက်ပတ်ကြားမှ စိမ့်ထွက်လာသော အမြှုပ်ဖြူဖြူလေးများကို ငုံ့ကြည့်ရင်း မအုံးကြည်၏ အဝတ်မဲ့သော ဖင်ကြားသို့ လက်တစ်ချောင်းဖြင့် အသာအယာ ပွတ်သပ်လိုက် စအိုဝလေးကို လှည့်မွှေလိုက်ဖြင့် ဆော့ကစားပေးလိုက်ရာ မအုံးကြည် ထွန့်ထွန့်လူးသွား၏။ စောက်ပတ်ကို အလိုးခံနေစဉ် ထိုသို့ စအိုဝကို ကလိပေးခြင်းခံရပါက မိန်းမများ ထွန့်ထွန့်လူးတတ်သည်ဆိုသော သာဦးစကားကို မာဒင် စမ်းသပ်ကြည့်ခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ တကယ်ပဲ မအုံးကြည် တွန့်လိမ်သွား၏။
“ ပြွတ်ဘွပ်…ဗြစ်ပလွတ်…ပြွတ်ဗြစ်…”
“ အင့်…အင့်…အင့်…”
ထိုစကားကို မအုံးကြည်က မာဒင့်မျက်နှာမကြည့်ဘဲ ပြေကျနေသော ဆံပင်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပြန်ထုံးရင်း ပြောနေခြင်းဖြစ်သည်။ မာဒင် ကျေနပ်သလိုခံစားရသည်။ စောက်ပတ်ထဲ စိမ်ထားဆဲဖြစ်သော သူ့လီးကို တစ်ချက်နှစ်ချက် ဆွဲနုတ်လိုက် ဆောင့်လိုက် ဆော့ကစားလိုက်သည်။
“ ဟဲ့…နင့်လီးက မပျော့သေးဘူးလား ဟယ်…”
“ ဟင့်အင်း…မာတုန်းပဲ မမ…”
“ ကဲပါ…ခဏချွတ်ပါဦး…ဆီးသွားပါရစေဦး…”
မအုံးကြည်က မာဒင့်ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ်ကြီးကို အသာအယာ တွန်းလိုက်မှ မာဒင်က လီးတန်ကြီးကို ဖြေးညင်းစွာ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ “ဗလွတ်”ခနဲ ထွက်လာသော လီးတန်ကြီးထိပ် ဒစ်တဝိုက်၌ မအုံးကြည်၏ စောက်ပတ်အရည်များ တွဲခိုလျက် ပါလာလေသည်။
“ ရှည်လိုက်တာကြီးကလဲ…မပြောပါနဲ့တော့…”
မအုံးကြည်က မာဒင်လီးကြီးကို လက်ဖျားလေးဖြင့် မဝံ့မရဲလေး ပုတ်ခပ်ရင်း တိုးတိုးလေးပြောကာ ကုတင်ပေါ်မှ ခြေနှစ်ချောင်းချရင်း ထဘီကို ပြင်ဝတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အခန်းအပြင်သို့ ထွက်သွားလေသည်။ မာဒင်က ပေကျံနေသော သူ့လီးကြီးမှ အရည်များကို အဝတ်ဟောင်းတစ်ခုဖြင့် စင်ကြယ်စွာ သုတ်လိုက်သည်။ ထိုအခိုက် မအုံးကြည် ဆပ်ပြာခွက်နှင့် ရေတစ်ဖလားကိုင်ကာ အခန်းထဲပြန်ဝင်လာသည်။
“ ရော့…စင်အောင် ဆပ်ပြာနဲ့တိုက်…”
“ ဟင်…မမက တော်ပြီလား…”
“ စကားသိပ်များတာပဲကွယ်…လာ…ဒီဖက်လှည့် ပုဆိုးလှန်…”
မအုံးကြည်က မာဒင်ကို ကုတင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းပြီး ခြေတွဲလောင်းချကာ ပုဆိုးကိုလှန်စေပြီး ဆင်နှာမောင်းကဲ့သို့ တွဲလောင်းကြီး တင်းနေဆဲဖြစ်သော လီးတန်ကြီးကို ရေဆေးပြီး ဆပ်ပြာမွှေးနှင့် အသေအချာတိုက်ပေးသည်။ ဒူးထောက်ကာ တယုတယ လီးကို ရေဆေးပေးနေသည့် မအုံးကြည် ပါးအုံ့လေးကို မာဒင်ကုန်းနမ်းရင်း…
“ မမကို…ချစ်လိုက်တာဗျာ…”
ဟု ကတုန်ကရီကြီး ပြော၏။ မအုံးကြည်က လမွှေးများကြားသို့ ဆပ်ပြာမြှုပ်များနှင့် ဖွဖွလေးပွတ်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို မသိမသာ မဲ့ပစ်လိုက်သည်။
“ ရိုးနေပြီ…မာဒင်…။ မင်းတို့ယောက်ျားလေးတွေက လိုးရတုန်း ဒီစကားပြောကြတာပါ… ဟင်း… ဟင်း…”
“ ကျနော်…တကယ်ချစ်တာဗျ…”
မအုံးကြည် လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ပြောလိုက်သော မာဒင့်စကားကြောင့် နှလုံးအိမ်သို့ စိမ့်ခနဲ အေးမြစွာ ခံစားလိုက်ရပါသည်။ အချစ်ဆိုသည်ကို ချိုသည်၊ ခါးသည် မသိတတ်သေးခင် (၁၆) နှစ်သမီးအရွယ်ကပင် အသက် (၁၀) နှစ်ခန့်ကြီးသော ကိုစိန်သောင်းနှင့် အိမ်ထောင်ကျခဲ့ရသည်။ မိမဲ့ဘမဲ့ဘဝ၌ အဒေါ်ဖြစ်သူတို့က ရိုးအေးသော ကိုစိန်သောင်းနှင့် နေရာချပေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ယနေ့ထက်တိုင် ကိုစိန်သောင်းကလည်း မအုံးကြည်ကို “ချစ်လိုက်တာကွယ်” ဟု တယုတယလေး မပြောခဲ့။ ယခုကဲ့သို့ မိမိကို “သိပ်ချစ်တာပဲ” ဟု နှစ်နှစ်ကာကာကြီး ပြောခံလိုက်ရသောအခါ ချမ်းမြေ့ခြင်း ပီတိသောမနဿကို မအုံးကြည် မြိုးမြိုးမြက်မြက်လေး ခံစားလိုက်ရသည်။ ထို့ကြောင့် ဆပ်ပြာမွှေးအမြှုပ်များ ဖွေးနေအောင် လိမ်းကျံထားသော မာဒင်၏ ဧရာမလီးတန်ကြီးကို သွယ်လျသော လက်ချောင်းလေးများဖြင့် တယုတယ ကိုင်တွယ်ရင်း…
“ မမလည်း… မောင်လေးကို သိပ်ချစ်သွားပါပြီကွယ်…”
ဟု မပွင့်တပွင့် မဝံ့မရဲလေး ပြောလိုက်မိရှာလေသည်။
“ မမ…ကျနော့်ကို တကယ်ချစ်တာလား ဟင်…”
“ တကယ်ပါဆိုကွယ်…”
မအုံးကြည်နှင့် နှစ်ပေါင်းများစွာ နေလာခဲ့သော မာဒင်သည် မအုံးကြည်၏ အနူးညံ့ဆုံးသော မျက်နှာအနေအထားကို ယခုတစ်ကြိမ် ပထမဆုံး တွေ့လိုက်ရခြင်း ဖြစ်မည်ထင်၏။ မအုံးကြည်မျက်နှာက ရှက်သွေးရဲရဲလေးများဖြင့် ရှိရင်းစွဲထက် (၁၀) နှစ်ခန့် ပျိုမျစ်နုနယ်နေသည်။ မာဒင်က လက်နှစ်ဖက်ကို အနောက်သို့ ထောက်ထားပြီး လီးကြီးကို မတ်သထက်မတ်အောင် ကော့ပေးရင်း…
“ မမ… ကျနော့်ကို တကယ်ချစ်တယ်ဆိုရင်… စုပ်ပေးပါလား…”
မအုံးကြည်မျက်နှာလေး ကွက်ခနဲပျက်သွားရှာ၏။ မာဒင်သည် သူ့ကို အပေါစား သဘောထားလေပြီလားဟုလည်း စိတ်ထဲ၌ ညှိုးငယ်သွားမိသည်။ သို့သော် မာဒင့်မျက်နှာကို မော့ကြည့်လိုက်သောအခါ မာဒင့်မျက်လုံးများက အချစ်အရောင်တွေ တဖိတ်ဖိတ် တောက်ပခြင်းမှအပ အခြားအထင်သေးသည့် အရိပ်အယောင်မျိုး လုံးဝမတွေ့မမြင်ရပါချေ။
“ တစ်ခါမှ…မစုပ်ဖူးဘူးဟဲ့…ကောင်စုတ်လေးရဲ့…”
“ ကျနော်လည်း တစ်ခါမှ မယက်ဖူးပါဘူး…။ ကျနော့်ကို မမ စုပ်ပေးပြီးရင်… မမ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကျနော် ယက်ပေးမယ်လေနော် မမ…”
“ ဟယ်…မလုပ်ပါနဲ့ ငရဲတွေကြီးကုန်ပါ့မယ်…”
မအုံးကြည်က မာဒင်၏ “မိမိစောက်ပတ်ကြီးကို ယက်ပေးမယ်” ဆိုသော စကားကြားရုံနှင့်ပင် ကြက်သီးဖြန်းဖြန်းထသွားအောင်ပင် ကျောထဲစိမ့်သွားမိသည်။
“ လုပ်ပါဆို မမကလဲ…”
ပြောပြောဆိုဆို မာဒင်က ရှစ်လက်မခန့် ရှည်လျားသော သူ့လီးတန်ကြီးကို မအုံးကြည်ပါးစပ်ဝသို့ ကော့ပြီး တေ့ပေးလိုက်လေသည်။ မအုံးကြည်က အနောက်သို့ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားပြီးမှ သူမပါးစပ်အနားသို့ တိုးကပ်လာသော မာဒင်၏ လီးထိပ်ကြီးကို စူးစူးရဲရဲလေးကြည့်ကာ ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးလိုက်သည်။
“ နေဦး…ခဏ…”
ဇာတ်သိမ်းပိုင်း ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ >> အချစ်ငတ်သော မိန်းမ (ဇာတ်သိမ်း)